29 september 1998. Betreft: DAILY MAIL Kenmerk: JH/LH980929

FOTO BOVEN: 2005 LA PAZ DE VALLADOLIDBeste Liesbeth, Zaterdag 26 september 1998. Ik kom zojuist van de life-opname van Spijkers met koppen in de Florin & Firkin en volg het programma thans via de radio (13.15). Daar heb ik uiteraard ook een leuke fotoreportage van gefabriceerd. Uiteraard ook een exemplaar voor de de presentator, die erg veel weg heeft van Jack Spijkerman.

Dat heb ik hem toegezegd. Zoëven ook nog even een gesprek gehad met het gloednieuwe kamerlid FEMKE HALSEMA. Ik zal mij met zorg kleden voor het diner van morgen. Het gesprek van gisteravond was buitengewoon interessant. Ik zal uiteraard geen inhoudelijke informatie prijsgeven, maar bij de BBC en de Daily Mail zijn we inmiddels ook binnen. Dat is maar goed ook. Onze nieuwe staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Annelies Verstand, zit nu ook aan de tafel. Ik denk dat ik de komende weken er maar voor zorg draag daar vaker aanwezig te zijn. Van de nieuwe vertrouwenspersoon zal ik je in kennis stellen. Het heeft wederom te maken met het getal 28. Dat getal is vertrouwd en daar houd ik het maar op. Hij heeft toegezegd in alle gevallen gepaste discretie te betrachten.

Zondag 27 september 1998. Wederom in Nijmegen. Hier is het mogelijk de Spaanse televisie te volgen. Onder meer over de invoering van de Euro. TVE geeft een beeld van de Britse 'Eurosceptici". Ook Margaret Thatcher is in beeld gebracht. Zij is uiteraard nog steeds een goede bekende van John Major. Onze relatie met de huidige Britse Prime Minister zal in Groot-Brittannië echter automatisch leiden tot de uitvoering van de zogenaamde Third Way, hetgeen niet veel anders is dan ons eigen paarse beleid vanaf 1994. Die Euro komt er dus wel aan de overkant. Ook zal de wereldopinie 180 graden worden omgedraaid aangaande de berichtgeving rond ons bedrijf in augustus/september vorig jaar. Dat is nogal eenzijdig geweest vanuit de Egyptische propagandamachine in Knightsbridge. Ik ga nu naar Brummen (12.47).

Maandag 28 september 1998. Liefde is... ...met elkaar verbonden zijn. Dat geldt voor twee mensen, maar ook voor vijf. Vandaar dat ik mijn plan met Letters gisteren aan de directie van de Engelenburg heb overgedragen. Er was dus weer snel helicopterverkeer in de lucht. Deze keer van een ander type dan ik gewend was de laatste jaren. Echter wel geschikt om jullie over te vliegen vanuit Noordwijk. Bij mijn vertrek uit Nijmegen kwam ik al gauw in gesprek met een Japanse dame die het vliegtuig van vijf uur moest halen naar Tokio. Zij werd vergezeld door een landgenoot van haar die zich hier op de universiteit als medicus specialiseert in het genezen van kanker. Wij spraken ook over de situatie op 31 augustus in Parijs vorig jaar. De beide Japanners waren goed bekend in Parijs. Het betrof met name de verklaring van M.A.F. dat Di en Dodo naar diens appartement zouden gaan aan de Champs Elysées. Daarbij vertelde ik dat de route dan alsvolgt zou zijn geweest: Place Vendôme, weg naar de Rue de Rivoli, daar rechtsaf naar de Place de la Concorde. Links om de obelisk heen en vervolgens rechtsaf rechtstreeks de Champs Elysées op. Henri Paul reed die afslag echter voorbij en kwam hierdoor uit op de weg langs de oever van de Seine, die uiteindelijk leidt naar de Boulevard Périferique. Het ligt dus voor de hand dat zij naar het vliegveld onderweg waren. Deze route ligt mij nog goed in het geheugen uit de zomer van 1990, kort voor onze verhuizing naar Noordwijk. Het was in augustus. Ik was met mijn gezin onderweg naar Jaca aan de Camino de Santiago. In de omgeving van Parijs kampeerden wij op een camping bij Versailles. Het was snikheet. Parijs was bijna uitgestorven en Irak was in diezelfde periode Koeweit binnengevallen. Het begin van Operatie Desert Storm. Met Mark en Ramon had ik de hoogste top van de Eiffeltoren bezocht. Hij staat niet op jullie brochure. Ik reed dus regelmatig van Versailles naar het centrum van de stad.

Daar parkeerde ik de auto dichtbij de Eiffeltoren. Er was daar plaats genoeg. Niet ver van de Pont de l'Alma. Ik vertelde de Japanse zondagmiddag dat ik een 'vriend' heb die verbonden is geweest aan het Keizerlijk Hof te Japan. Hierbij doel ik op de heer Richard Lewis uit Engeland. De heer Lewis is de eigenaar en oprichter van het wereldwijde Linguarama-concern. In 1981 is mijn Frans-Spaans Instituut omgezet in Linguarama Nederland B.V., waar Paul Karis de directeur van is geworden, zoals je weet. Op dit punt geef ik je nog aanvullende informatie op mijn dagboek van 27 april 1997. Ik heb daar namelijk een belangrijke gebeurtenis vergeten te vermelden. Het was op de zondag dat ik in St. Mary's Church te Warwick tot de Church of England was toegetreden teneinde het geplande familiebedrijf mogelijk te maken. Tijdens mijn bezoek aan Warwick Castle werd ik aangesproken door een Engelsman die voordien een vloeiende conversatie in het Japans voerde met zijn Japanse gaste.

Hij vroeg mij of ik wist of er die avond voorstellingen zouden zijn in het Shakespeare Theatre in Stratford. Blijkbaar kende hij mij en wist hij dat ik Stratford opnieuw zou gaan bezoeken. Uiteraard is mijn kerstkaart van 1996 ook wereldwijd gesignaleerd. Ik heb de indruk dat het een medewerker was van Linguarama GB in gezelschap van de dochter van de keizer van Japan die in die tijd Europa bezocht. De Kroonprinses van Japan dus. De laatste keer dat ik Richard Lewis heb gezien was op Expolangues aan de Champs Elysées te Parijs in februari 1986. Voorts trof ik op het station in Zutphen The Mail on Sunday aan met het artikel The truth about Diana and me by Will Carling op pagina's 26, 27, 28 en 29. Zeer subtiel gekozen door de redactie van de Daily Mail. Het betreft de vriendschappelijke relatie die de aanvoerder van het Engelse rugbyteam had aangeknoopt met Diana in de Harbour Club in Londen. "I was heavily involved in my management training business". Dit artikel geeft mij aanleiding tot tal van associaties met persoonlijke ervaringen. Die breng ik hiermee graag onder woorden. Ik stel vast dat Will Carling dezelfde core business had als wij: management training business. Ik zie sterke overeenkomsten met mijn persoonlijke levenservaringen en die van hem. Hij verklaart dat Diana in de ogen van anderen aanleiding was van zijn echtscheiding aan het eind van de zomer van 1995. Zo heb ik ook vastgesteld dat er mensen waren die van mening waren dat jij iets met mijn echtscheiding in 1992 te maken zou hebben. Dat waren mijn buren. Dat was echter geenszins het geval. Ik heb getracht zo lang mogelijk mijn huwelijk in stand te houden. Uiteindelijk heeft mijn toenmalige echtgenote voor een scheiding gekozen omdat ik een andere toekomstvisie had dan zij. De eerste ontmoeting tussen Diana en de heer Carling was dus in Cardiff, Wales, de toekomstige vestigingsplaats van ons bedrijf. Na hun ontmoeting tijdens een receptie op BUCKINGHAM PALACE heeft hij zich dus aangesloten bij de Harbour Club. Dit doet mij uiteraard automatisch denken aan de Harbour Lights in Noordwijk. Ten tijde van mijn huwelijksproblemen in 1991 heb ik daar de waarschuwing gekregen - van een Engelse dame - daar niet hardop over te praten. Ik heb daar de jaren nadien op gezette tijden contact gehad met een van de medewerkers. Enige tijd geleden heeft men mij daar bevestigd dat zij op de hoogte waren van mijn relatie in het Verenigd Koninkrijk en de fatale afloop daarvan. Het gezamenlijk drinken van een kopje koffie is voor mij eveneens een teken van vriendschap gebleken. Ten gevolge van mijn interesse voor Di ben ik ook geïnteresseerd geraakt in het leven van Bill en Hillary Clinton, hetgeen klaarblijkelijk wederzijds is voorzover ik kan afgaan op de signalen van Tineke Netelenbos uit Hoofddorp.

Opmerkelijk is dat Diana de heer Carling een of twee keer per week uitnodigde voor een gesprek in het openbare restaurant van de Harbour Club. Het doet mij enigszins denken aan de gesprekken die wij één à twee keer per week met elkaar voerden. Diana was in dat verband klaarblijkelijk een vrouw die net zo goed kon luisteren als jij. Wat hij bedoelt aangaande een sexuele relatie kan ik echter niet plaatsen. Het is wel opmerkelijk dat hij William en Harry op Diana's verzoek heeft uitgenodigd in Twickenham. Dit brengt mij in gedachten terug naar die historische eerste augustus 1996.

Na ons bezoek aan Canterbury ben ik daar weer snel de snelweg opgereden richting West Londen. Ik werd daar alweer snel gepasseerd door de auto met het handje boven het dak uit. Er achteraan dus. In Nederland heb ik achteraf van een politiefunctionaris vernomen dat ik daar te hard had gereden. Dat was echter wel nodig, anders had ik ze niet bijgehouden. Vervolgens kwamen wij regelmatig fietsers tegen in paarse T-shirts. Door deze te volgen kwam ik uiteindelijk uit in Twickenham. Daar heb ik besloten bij het plaatselijke politiebureau naar een camping te informeren. De benadering door de dienstdoende agente was zeer zorgvuldig. Na de situatie uitstekend te hebben afgecheckt heeft zij ons naar de camping in Laleham verwezen, waar Operatie Vijfde Roos toen is begonnen. Opmerkelijk is dat het verhaal van de heer Carling op 6 augustus in de openbaarheid is gekomen, exact een jaar voordat de film over The Angel on the Bridge een aanvang had genomen. Ook opvallend dat degenen die het verhaal had laten uitlekken de naam Hilary Ryan droeg. Dit doet mij uiteraard automatisch denken aan Saving Private Ryan van Steven Spielberg. Het kan niet anders dan dat dit weer het voorspel is geweest voor de nieuwe produktie die ik inmiddels heb aangekondigd. Het verhaal geeft verder aan dat het nadien steeds moeilijker is geworden om elkaar te ontmoeten en stel vast dat zijn verhaal uiteindelijk is geëindigd in Covent Garden waar het mijne is begonnen op 2 augustus 1996. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of de dame met het heidetakje een bekende is geweest van Will Carling. In april 1997 heb ik Covent Garden nog een keer bezocht.

Er zat een immens publiek waarvan ik volop de aandacht trok. De daar acterende "kunstenaar" kwam toen plotseling naar mij toe, vroeg om mijn fototoestel en maakte daarmee een obscene foto die ik direct uit mijn collectie heb verwijderd. Dat is overigens praktisch de enige keer geweest dat ik mijn fototoestel uit handen heb gegeven. Een overeenkomst tussen het verhaal van Carling en dat van mij is zijn besef dat hij échte vrienden had en refereert daarbij tevens aan de Lions organisatie. Dat hebben wij dus gemeenschappelijk. Ook zie ik dat hij in 1994 in het huwelijk trad in Northamptonshire. Dat is het graafschap waar onze gemeenschappelijke vriendin thans ligt begraven. Hello! bood 40.000 pond voor een reportage. Nu zijn wij ook aan de beurt. Dat geld kan ik immers niet missen. Ik heb het hard nodig voor de business. Ik heb dit artikel gisteren geanalyseerd tijdens mijn verblijf op de Engelenburg. Ramon gaf mij al direct een rondleiding door het Kaapse huis dat op het landgoed verrijst.

Het is dus niet voor ons bedoeld. Maar dat geeft niet. Nada was ook aanwezig en ik heb mijn Letters dus overgedragen ten behoeve van de heer De Lange. Hij heeft dat buitengewoon op prijs gesteld. Ook het businessplan heeft hij ontvangen en hij zal alles bestuderen. In de bar had ik een diepgaand gesprek met Rachel van den Broek, een nichtje van onze Prinses Marilène. MARILÈNE heeft gescoord op Mauritius. Vooral met haar rode mantelpakje. Hoewel ik geen tafelgenoten had heb ik toch een lichte maaltijd genoten aan de tafel die Ramon speciaal voor mij had gereserveerd met uitzicht op de Engelse tuin door het open raam. Op dezelfde wijze als het raam van de Prince of Wales in Warwick Castle voor mij was opengezet op 27 april 1997. Ook heb ik intensief van gedachten gewisseld met een heer uit Enschede en zijn dochter. Een goede bekende van Harry Mens. Het was weer een bijzondere dag. Daarom heb ik dit verhaal hierboven opgeschreven. Bij een nieuweling denk ik aan Emily Bremers. Echter alleen in verband met the business en haar leeftijd: 28 jaar. Het is dus een goede zaak dat ze de vrijheid heeft omarmd op deze 28ste september. Een jaar na dato. Regel in ieder geval de juridische zaak met Anthony Julius en met niemand anders, tenzij Mr Emily Bremers kan worden ingeschakeld als advocate. Zij is immers meester in de rechten en van de situatie inhoudelijk uitstekend op de hoogte. Ik ga er dus vanuit dat dat is gebeurd. Ik wil mijn volgende verjaardag namelijk ook op de Engelenburg vieren, op 1 november of 15 november. Ik weet echter niet wat jij op 6 november nog voor mij in petto hebt. Mijn verwachtingen zijn in ieder geval hoog gespannen. In dat verband kan ik je ook nog laten weten dat de Engelenburg een nieuwe bruidssuite heeft. Hij lijkt wel enigszins op de Willem Lodewijksuite in Leeuwarden. De suite bevat een prachtig hemelbed in het Nassaublauw en de meest opvallende decoratie is een bos zonnebloemen. 18.00 Met mijn moeder een glas Cuarenta y Tres gedronken. 19.10 RTL5 meldt dat de journalist Ben Holthuis van het weekblad Privé een exclusief onderhoud heeft gehad met mijn voormalige stadgenote uit de Heilig Landstichting en achter een verhaal is gekomen dat nog niemand weet, naar zijn zeggen. Het wordt een artikel van 12 pagina's in het volgende nummer. In principe kan het mijn verhaal niet zijn, want dat wist Henk van der Meyden al vanaf januari 1997. Het blad heeft echter tussentijds wel een andere hoofdredacteur gekregen. Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik heb immers geen motief meer om het blad te claimen. 21.30 Ik kijk naar Villa Felderhof in St.Tropez. Rik heeft Ralph Inbar uitgenodigd met een dame. Niet zo handig van Rik om een paar wildvreemde bananenliefhebbers uit te nodigen. Tenzij hij daarbij gedacht heeft aan mijn grote voorbeeld Leon van der Heyden onder het motto: gaan met die banaan! Dan is het nog enigszins te rechtvaardigen. Die dame had niet veel te vertellen. Jammer van de kostbare zendtijd. Het idee van die verborgen camera is overigens wel aardig. Toen ik op 22 april vorig jaar de Changing of the Guards bijwoonde sprong er ook plotseling een fotograaf achter een hot dog-karretje vandaan.

Daar heb ik nog een leuke foto van. Het zou wel een leuke stunt zijn van Ralph als hij daarachter zit. Dan kan Sonja Barend ook nog eens lachen om haar ex. Dat is goed voor hun kijkcijfers. "Koot" - zo heet de dame in het bed - schijnt goed te kunnen lopen. Daar is de heer van de bananen verliefd op geworden naar zijn zeggen. Oude liefde roest niet. Dat was wel leuk. Ralph maakte een leuke schets van Koot. Zo heb ik jouw foto ook eens nagetekend. Als het kan doe ik dat graag weer eens een keer over. Boeiend is wel Ralphs verhaal over zijn jeugdherinneringen en de rol die de oorlog nu nog in zijn leven speelt. Positief. Het was pijnlijk om zo naar St. Tropez te kijken, maar wel goed dat ik Rik Felderhof weer terugzag (Hallo John!). Ik kan mij echter niet aan de indruk onttrekken dat de heer Felderhof gebruik heeft gemaakt van de kopieën van mijn brieven van Harrods.

De beelden die ik vanavond heb gezien leken immers zeer sterk op de beelden uit The People's Princess op dezelfde lokatie. Voorts heb ik Den Haag Vandaag gezien met vraaggesprekken met onze goede vrienden Frank de Grave en Ad Melkert. Het meest geïnteresseerd ben ik in de heer Melkerts opvatting over de aanleg van een luchthaven in zee, tegenover de kust van Noordwijk. Dit plan zal zo'n 40 tot 80 miljard gaan kosten. Binnen dit traject staat volgens hem de kwaliteit van de besluitvorming voorop. Het bedrag kan niet door de belastingbetaler worden opgebracht. Naar zijn zeggen is de inbreng van particuliere investeerders daarbij van groot belang. Die visie heeft hij mij ook al overgebracht ten aanzien van de financiering van mijn plan, na het plan te hebben bestudeerd. Ik hoop daarom dat jij en de overige door mij aangeschreven bedrijven op korte termijn tot een voorstel komen inzake de operationalisering van de holding en de foundation. Oud-minister Melkert kan daar naar mijn inzichten - ook als fractievoorzitter van de Partij van de Arbeid een belangrijke functie in vervullen. Ook ben ik nog steeds in afwachting van een reactie van Hans van Mierlo. Tenslotte heeft de machtswisseling in Duitsland uiteraard mijn aandacht. Na 16 jaar neemt nu de heer Schröder het kanseliersambt van de heer Kohl over. De SPD wint van de christendemocraten. Bijna de gehele Europese Unie heeft thans een sociaal-democratische regering. De heer Schröder heeft een coalitie voor ogen met de Groenen. Een combinatie met de liberalen lijkt mij echter een betere oplossing. Onze liberalen staan immers ook voor vrijheid en democratie. Ik neem aan dat dat in Duitsland niet veel anders is. Het draagt dan verder ook bij tot een verdere verpaarsing van Europa. En daar is het ons toch om te doen geweest tijdens de bijeenkomst Neuzen in de wind.

Dinsdag 29 september 1998. Een intiem gesprek met Rik Felderhof zou een goede zaak zijn met o.a. de vraag "Hoe kom je toch aan die mooie villa in St. Tropez, Rik? Onlangs stond nog in de Telegraaf dat je binnen je budgetten moet blijven, maar het lange verblijf van Ralph Inbar en mevrouw Van Doesburg moet toch wel een lieve duit hebben gekost". Dat onderwerp is gisteren ook nog ter sprake gekomen. Verliefde mensen blijken inderdaad niet zo goed te presteren. Een mens kan echter niet zeven jaar lang verliefd blijven op een ander. Een goed medicijn tegen die ziekte is hard werken. Bij voorbeeld aan een nieuwe organisatie. Ik weer terug naar Utrecht. Het lichaam is inderdaad traag en lui. Dus wederom naar de fitness. Consolideren van bestaande relaties doe ik met deze brief. Netwerken en nieuwe mensen ontmoeten doe ik via mijn contacten Matthijs uit de Nachtegaalstraat en Theo de Klein in de Stationsstraat 28 in Utrecht. 15.40 Terug in Utrecht. Van het Haags Juristen College ontving ik een brief met de tekst

"'s-Gravenhage, 28 september 1998. Betreft: Instituto Cervantes Limited. Geachte heer Van der Heyden, Naar aanleiding van uw bericht verzoek ik u, teneinde een en ander nader met u te bespreken, telefonisch contact met mij op te nemen. Doorgaans kunt u mij bereiken op werkdagen van 9.00 uur tot 17.00 uur. Met vriendelijke groet, T.Th.A.J. Manders."

Ik heb hem gebeld om 13.55 uur. Hij heeft mij de goede ontvangst van mijn brief van vrijdag bevestigd en zich met de inhoud volledig accoord verklaard." Teneinde een verder aanvang te maken aan het opbouwen van het netwerk zond ik de volgende brief naar mijn contact in Engeland: Dank. In de trein las ik op pagina 51 van dezelfde Mail on Sunday ook nog het volgende korte bericht: Prince loses the common touch. Zelfs de 'Mail' kan zich wel eens vergissen, zoals je ziet. Er liggen nogal wat maanden tussen 31 januari en 'July'. Ik kreeg ook bijgaande reactie op de contactadvertentie waarop ik vorige week heb geschreven. Ik citeer: "24 sept. '98. Beste John, Bedankt voor je reactie op mijn NRC-advertentie. Beetje vreemde brief schreef je, mijn keuze is dus niet op jou gevallen maar ik wens je veel succes in 't zoeken naar een nieuwe partner! Hartelijke groet, van de Hartewensschrijfster." Zij vond het dus een vreemde brief, maar naar mijn mening is het de enige normale brief die zij moet hebben ontvangen. Er is immers geen woord van gelogen. Zo heb ik ook eens ooit zo'n advertentie geplaatst. Het is met geen pen te beschrijven wat daar allemaal op af is gekomen. Er zat werkelijk niets fatsoenlijks tussen. Met uitzondering van Anne de Vos van Steenwijk. Die treffen we wellicht wel weer een keer als we eens een kopje thee gaan drinken op het Landgoed De Horsten te Wassenaar. Zou leuk zijn! Liefde is... ...haar de clou laten vertellen. Jij bent nu dus aan zet. Hartelijke groet, JOHANNES L. VAN DER HEYDEN. Bijlage: Bericht van de 'Hartewensschrijfster' gericht aan Instituto Cervantes Holding LTD d.d. 24 september 1998. P.S. Ik ben bereid om naast jou aan de sprekerstafel te gaan zitten ten behoeve van een persconferentie. Dat is mijn lust en mijn leven. Wat dacht je van het VIP-centrum te Schiphol? Moet kunnen nu één van de twee MIPs is uitgevallen . Dan ga ik nu weer naar de 'Gym'.

30 SEPTEMBER 1998 NIEUW EUROPA