14 mei 1992 - Día de la nueva etapa

Vandaag begon een nieuwe etappe. Een nieuwe etappe van de Vuelta a España. De nieuwe etappe in mijn leven. Ik volg de Ruta de don Quijote. De wereld van Quijote was een fantasiewereld. Deze wereld is echt. Fantasie en werkelijkheid vallen nu echt samen. Ik ben niet de enige die deze route volgt. De rennerscaravaan van de V e U s E p L a T ñ A a '92 is vanmorgen uit Salamanca vertrokken. Is dat toeval? IK GELOOF NIET MEER IN TOEVAL. Vanavond dineer ik met Marianne de Jong, mededirecteur van don Quijote, die mij tijdens een sollicitatiegesprek had geadviseerd mijn huis te verkopen en zelf initiatieven te nemen. Ik ga met haar eten op háár verzoek. Een zeer persoonlijk gesprek op de Plaza Mayor. Marianne is al 11 jaar weduwe van haar vriend. Heb haar verteld dat deze dag een nieuwe etappe is. Don Quijote heeft nu 60 mensen in vaste dienst. Afgesproken: Don Quijote Spaans in Spanje. Ik Spaans in Nederland, maar binnen zes jaar een eigen instituut in Spanje. Marianne heeft betaald. De volgende ronde is voor mij. Ze is geïnteresseerd in samenwerking. Ontmoeting met José Luís. Eigenlijk een confrontatie. De associatie van instituten in Salamanca heeft Don Quijote eruit gegooid volgens Marianne. Marianne is meester in de rechten. Ik merk dat ik sympathie voor haar heb. Ook een soort verwantschap. Ze is een vrouwelijke quijote, heeft geen vaste verblijfplaats en cruza toda España. Heb haar verteld hoe ik het instituut heb ervaren. Fantastische mensen, zonder uitzondering. Gesproken over de lesmethodes, de didaktiek van 1970-1977, mijn rol binnen dit veranderingsproces: Cees van Esch, Peter Slagter, samenwerking met Sampere vanaf 1979: de communicatieve methode. José Luís de Celis op de achtergrond nadrukkelijk aanwezig. "Nos veremos el sábado". Denk aan het curriculum vitae.

15 MEI 1992 CASI NUNCA RECIBIMOS UN PARTICIPANTE TAN INTELIGENTE COMO JOHN