25 mei 1998. Betreft: DE PAARSE VLINDER EN HET BLAUWE LICHT Kenmerk: JH/LH980525. Beste Liesbeth, Zaterdag 23 mei 1998. Vandaag werd hij wel op tijd bezorgd, de Telegraaf. Hier op de Neude verzond IK drie aangetekende stukken. Het eerste aan jou onder nummer 3S RRRU 5541075 ROLLS ROYCE SILVER SERAPH, het tweede aan Peter onder nummer 3S RRRU 5541074 HEMELVAART en het derde onder nummer 3S RRRU 5541077 met een in de haast vergeten te wijzigen datum 7 mei 1998 en kenmerk SCB/D66-980507. Dit moet uiteraard zijn 22 mei 1998 en kenmerk SCB/D66-980522. De verwarring is bij mij ontstaan ten gevolge van het aan de heer Van Gaal van D66 geadresseerde, teruggezonden pakketje. In de haast heb ik daar nog op gereageerd en in de brieven aan jou en Peter nog snel en kopie van mijn reactie bijgevoegd. Voor de goede orde neem ik de tekst van deze brief hierin nog even op: STATUTEN STICHTING CERVANTES BENELUX. Ik heb daarbij vergeten te vermelden dat de naam van mijn huisarts Van Gaal luidde, maar ik mag aannemen dat zij dat wel begrijpt, aangezien mevrouw Borst voor de volkgezondheid verantwoordelijk is geweest gedurende de afgelopen kabinetsperiode en zij uiteraard op dat punt al mijn gangen kan nagaan. Als de heer Van Gaal niet heeft gebeld op instigatie van D66, dan komt het uit een andere hoek. Waar ik overigens vertrouwen in heb. Daarom bestelde ik vervolgens nog 30 postzegels uit de serie 'Tien voor het huwelijk'. "Gaat u trouwen, Mijnheer van der Heyden?" was de vraag van de man achter het loket, waarbij ik even aan Wim Sonneveld moest denken. "Daar is wel een bruid voor nodig. Ik zou nu getrouwd zijn met deze Lady, als alles goed was gegaan" was mijn reactie en ik liet hem even in mijn portefeuille kijken. "Oh, was U die geheime minnaar?", was zijn reactie. "Ja", was mijn antwoord, mij achteraf realiserende wat ik daarmee had uitgesproken. Het woord "minnaar" is in mijn belevingswereld nog altijd een zeer beladen term. Ik denk daarbij al snel aan sex, maar dat hoeft het natuurlijk niet direct te betekenen. Ik heb D. laten weten wat ik denk over sex voor het huwelijk in haar positie. Het woord heeft ook iets in zich van beminnelijk zijn voor je partner, liefdevol. Ik heb met de man achter het loket hier even verder over van gedachten gewisseld, aangezien bijna alle employees van het postkantoor van mijn contacten aan de overkant op de hoogte waren. Ook van de kerstkaart van BUCKINGHAM PALACE, die via hun handen in mijn postbus is terechtgekomen. "Ik heb nu iemand anders nodig", zei ik de man, waarop hij antwoordde "Dat zal best wel lukken". Vervolgens ben ik op mijn appartement voor de televisie gaan zitten en heb ik gekeken naar Nederland - India. Ik had het van tevoren al voorspeld, net als Emile Ratelband: 5 - 0! Again. Ik mag aannemen dat Emile ze dat heeft ingefluisterd. Het bracht mij namelijk in gedachten terug naar die nacht van 1 op 2 augustus 1996 op de afdeling hartbewaking van dat Londense ziekenhuis. Nadat ik aan de hoofdzuster mijn verhaal had verteld en zij de jongens had gevraagd of zij de dag ervoor de hockeywedstrijd tussen Nederland en Engeland hadden gezien. "That was Five to Nill", zei zij hen veelbetekenend met een knipoog, nadat ik haar had laten weten dat zij de rekening naar The Prime Minister of the Netherlands kon sturen. Dat is even een flashback. Nu terug naar de actualiteit. Na die eclatante overwinning heb ik gelijk Diana's shirtje aangetrokken met het opschrift als omschreven in de laatste zin van mijn brief van gisteren. Daarmee ben ik eerst naar Florin & Firkin gegaan en heb Ed verteld "You'll never guess who gave me this shirt". "Who?". "My former girlfriend in England. She brought it to me, personally". "Wow", was zijn antwoord en reageerde enthousiast op de groepsfoto die ik kort daarvoor ook naar Els Borst heb gestuurd. Els staat daar immers ook leuk op afgebeeld. Daarna nog even naar King Arthur's. Ron St. John was in een gesprek verwikkeld dat mij te zwaar werd. Daarom ben ik toen naar huis gegaan. Ron is namelijk afkomstig uit Belfast en vanmorgen las ik het artikel in het NRC over 'dominee' Ian Paisley. Het is onvoorstelbaar wat zo'n man kan aanrichten. Als ik aan liefde denk, denk ik ook aan vrede. Na alle ellende van de afgelopen decennia in dat land tracht hij het vredesproces nog steeds te blokkeren. Ik beschouw de acties van deze man als een directe belediging van het Huis van Oranje, aangezien zijn 'kerk' direct met de Noordierse Oranje-orde is verbonden. In dit verband heeft vandaag het artikel In eetcafé Soestdijk bloeide de liefde op... over PRINS MAURITS en MARILÈNE mijn aandacht. Ik denk daarbij ook aan een soortgelijke situatie in de villa tegenover het Hotel Oranje en de Palmentuin. Daar bloeide iets soortgelijks en het was onbaatzuchtig. Ik denk daarbij in het bijzonder terug aan mijn 43ste verjaardag. Die kleine attentie: een kistje met twee flessen Rioja in gouddraad gewikkeld en een zorgvuldig uitgekozen kaart die mij inspireerde tot het schrijven van een gedicht. Het is zeven jaar later, maar ik weet de tekst nog uit het hoofd: 'Een zaad geplant in een donker land is gestadig aan gaan groeien. De toekomst heeft een gouden rand. Een roos is weer gaan bloeien'. Het was een Witte Roos geloof ik. Hier denk ik aan bij het lezen van de horoscoop van vandaag. Ik hoop dat ik je niet heb verwaarloosd. Dat is nooit mijn bedoeling geweest. Integendeel. Maar ik denk wel verder over de toekomst. Uiteraard. Ik denk daarbij ook aan het gesprek dat ik met Edwin de Beukelaer heb gevoerd op 5 februari. Onder meer over Sylvia Tóth. Vandaag zie ik haar lachende gezicht op pagina T19 van de Telegraaf bij het artikel 'Ik ben iets te vaak Getrouwd'. Desondanks ziet ze er nog goed uit. Edwin heeft mij geadviseerd met haar te gaan praten. Dat doe ik graag een keer met haar in Huis ter Duin. Ik ben benieuwd of zij mijn paarse vlinder al in de buik draagt. Dan zie ik haar ook graag in ons nieuwe Management Team als een van de tien parels uit de Koninklijke blauwe hoed uit Wales. Sylvia heeft op dit punt exact dezelfde ervaring als ik. Het enige verschil is dat zij meer geld heeft, maar dat verandert nog wel. Sylvia beschikt immers ook nog over mijn Business Plan en dat is uiteraard een uitstekende uitdaging voor na de zomer. Ze heeft nu immers geen enkele verplichtingen meer aan haar oude bedrijf en kan doen en laten wat ze zelf wil en ze heeft al te kennen gegeven niet geen belangstelling te hebben voor mijn bedrijf, wél dus. En daar houd ik haar aan. In dit verband lees ik met veel genoegen het artikel Uitzendbureau Start zet voet op Russische bodem. Zo zie ik binnenkort als toekomstbeeld het volgende kopje in de krant: Uitzendbureau Cervantes Recruitment & Selection zet voet op Spaanse bodem. Dat is een leuke uitdaging voor Sylvia. Dan heeft ze nadien geheel Latijns Amerika aan haar voeten en heb ik het interview niet voor niets gegeven voor Radio Nederland Wereldomroep. Vertel haar dat maar. Ik hoop voor haar dat het nog een tijdje duurt voordat zij in een blauwe kist komt te liggen. In dat ultieme geval komt daar een blauwe hoed op te liggen met een paarse vlinder en een gouden rand. Het is een goed advies om voor openbaar vervoer te kiezen. De parkeergarages zijn hier immers boordevol. Zeker in verband met het Wereldkampioenschap en het Grachtenfestival, dat volop is losgebarsten. Dit is wederom mijn feedback als ontbijt voor een nieuw succes. Ik hoop dat je bereid bent om het te lezen. Dan ga ik nu met een gerust hart weer naar VEENENDAAL, de wieg van het Institute of English Studies en de SBO.

14.45 Trein Utrecht-VEENENDAAL. Ik denk nog even aan het huwelijk van volgende week. De jongedame van Willemars had mij al gevraagd of ik daar naar toe ging. Ik vind het nog een vreemde zaak dat ik geen uitnodiging heb ontvangen van prinses Margriet. Zij is immers nog voor mij naar de begrafenis gegaan van DIANA. Ons feest zou naar mijn stellige overtuiging op 28 september zijn doorgegaan op Paleis Het Loo. Diana is immers door D. Al Fayed op 30 augustus voor de keus gesteld. Aangezien zij zijn ring niet heeft geaccepteerd is het voor mij een uitgemaakte zaak dat Zij voor mij gekozen had. In dat verband is het een goede zaak dat Sylvia een appartement bezit in New York. Dan kan zij daarover ook eens van gedachten wisselen met Cesar Rennert en Donna Karan.19.00 Sauna de Heuvelrug. Ik heb sleutelnummer A36. Mijn code is 290698 en mijn badjas met de zilveren kroon hangt op haak nummer één met een rood badlaken en een handdoek met de Vuurtoren van Noordwijk. Ik schrijf onder het genot van een "Speciale Palm", omdat ik toch weer dorst heb naar avontuur. Daarom heb ik ook de 'Aventura II' gefotografeerd in Puerto Marina. N.a.v. het artikel over Sylvia heb ik hier ook gesproken met een jongedame met de naam Mary Mulckhuyse. Ik schrijf dit met haar goedkeuring. Mary komt uit Gorinchem en werkt thans aan de vestiging van twee kapsalons in Maarssenbroek en Huizen in samenwerking met haar vorige baas die een kapsalon heeft aan het Lucasbolwerk in Utrecht. Zij hebben daar ook alle leden van het koninklijk huis onder hun clientèle, zoals (even zonder titels) Juliana, Beatrix, Margriet en Irene. Daarom heb ik haar alles verteld over hetgeen ik in deze brief heb geschreven en de verdere achtergronden. Ik denk nog verder aan Sylvia's optrekje in New York en de boodschap van Philip Homer, de Economic Development Manager van Stratford-upon-Avon in zijn brief van 2 mei vorig jaar: 'In closing may I take this opportunity to wish you success with your ventures into Europe and the USA.' Dat laatste had hij niet van mij, maar het ligt wel voor de hand dat mijn partner zich daarvoor al had uitgesproken. De heer Homer was een vitale schakel tussen Di en mij. Ik heb ook nog even gesproken met Annemieke Brouwers, voormalig bedrijfsleidster van de sauna en zus van de eigenaar Doeke Brouwers uit Joure. Ik heb haar laten weten dat zij mij - onder meer - de liefde voor Friesland heeft bijgebracht. "Dat doet mij deugd" was haar antwoord. Dat was een vertrouwd geluid. Tevens heb ik aan de bar nog even van gedachten gewisseld over mijn voormalige telekinetische krachten, die het sterkst waren in het voorjaar van 1993. Ik heb mij toen een keer op een middag, zittend bij de open haard, sterk geconcentreerd op een glas in een rek boven de bar. Dat glas begon plotseling te bewegen en liep vervolgens uit eigen beweging en door mij aangestuurd uit het rek om met een knal op de harde tegelvloer uiteen te spatten. Die krachten zijn nadien ernstig verzwakt door de interventie van mijn huisarts in die tijd. In de middeleeuwen zou men dit met 'hekserij' hebben afgedaan. Het is kennelijk toch wel een van geslacht op geslacht overdraagbare Heydense gave waar wetenschappers blijkbaar nog moeite mee hebben.

Zondag 24 mei 1998. Ik verzond de volgende brief: STATUTEN STICHTING CERVANTES BENELUX. Ik heb de enveloppe voorzien van de boodschap Tien voor het huwelijk duidend op de tien parels in de blauwe hoed. Van Goldina ontving ik de volgende brief. "Familie J.L. v/d Heyden. Neude 30c. 3512 AG Utrecht. Nederland. Echt, 22.05.98. uw klantnummer: 002.559.92. Beste Familie v/d Heyden. Wij bedanken u van harte voor uw mededeling. Overeenkomstig uw wens, hebben wij al uw abonnementen voor u gesloten. U zult dus geen verdere leveringen meer ontvangen. Het is jammer dat u uw indrukwekkende, bijzondere verzamelingen niet af wilt maken. U heeft natuurlijk ook de mogelijkheid eerste een verzameling compleet te maken. Daarna kunt u met andere collecties verdergaan. De afstand tussen de leveringen en de waarde van de leveringen kunt u daarbij zelf bepalen. Bedenkt u daarbij dat alleen een complete verzameling, die indruk maakt door haar schoonheid en volledigheid, kansen biedt op een toekomstige waardestijging. Wanneer u in de toekomst uw collectie toch weer wilt voortzetten, dan staan wij u graag weer te woord. Wij hopen u met deze informatie van dienst te zijn geweest. Met vriendelijke groeten, Goldina klantenservice. GOLDINA (GOEDE ART COLLECTION BV). Nederland Postbus 46 - 6100 AA Echt - tel.: (0475) 41 b81 81 - Telefax: (0475) 48 32 32. België/Belgique: Postale 128 - 3680 Maaseik - Tel.: (089) 56 12 12 - (089) 57 24 20."

Ik stel vast dat ik nooit enig abonnement met dit bedrijf heb gesloten. Ze bleven maar sturen. Dit is een schoolvoorbeeld van miscommunicatie met de markt, op dezelfde wijze als Tjeb Maris in het verleden afspraken heeft gemaakt met tal van instanties, welke multi-interpretabel zijn. Op die manier wordt alleen de beroepsgroep advocaten goed aan het werk gehouden. Vandaar dat ik tot op heden nog steeds mijn eigen advocaat ben gebleven en met veel genoegen. Want de eerste goede advocaat moet ik nog tegenkomen. Gijsbrecht van Amstel wellicht of iemand van Stibbe Blaisse, want van Nauta Dutilh hoor ik ook niets meer, ondanks de toezegging om in het dossier te duiken. Ik lees nu in het boek 'Maurits, Lodewijk en Willem Adriaan van Nassau en de provincie Utrecht. Willem de Zwijger leefde van 1533 tot 1584. Gaspar van der Heyden van 1530 tot 1586. Hij was dus drie jaar ouder dan Willem en trok vaak met hem op. Hij heeft hem twee jaar overleefd en was zelfs getuige tijdens Willems huwelijk met Charlotte de Bourbon op 12 juni 1575 te Brielle. Ik vind het dus erg vreemd dat er zo weinig over hem bekend is. Het boek over Maurits is interessant. Zijn relatie met Margaretha van Mechelen, woonachting in de Houtstraat te 's-Gravenhage en natuurlijke moeder van hun beide zoons Willem en Louis van Nassau. Het komt mij voor of ik weer een stuk familiegeschiedenis lees, zoals het verhaal over Philips Willem, de oudste zoon van Willem uit zijn eerste huwelijk met Anna van Egmond gravin van Buren. Zij was een kleindochter van Graaf Floris van Egmond (1469 - 1539) en Margaretha van Bergen. Graaf Floris doet mij veel aan mijn vader denken. Er bestaat een innige familieband tusen de Van der Heydens en Van Egmonds, zoals mij tijdens een harpconcert op kasteel Middachten is bevestigd door de heer Ernest Helmich uit Baak. Ik denk daarbij ook nog aan het gesprek van gisteren met Mary. Zij komt uit Ameide. Ik denk daarbij ook aan Joan Alexander Gustave Canisius baron van der Heyden, geboren op 2 september 1948 te Heino, Overijssel en daar thans woonachtig op de Twentseweg nummer één. Voor zover ik mij kan herinneren is hij verbonden aan een bouwbedrijf met de naam Ameyde B.V., dat samenwerkt met de Koninklijke Woudenberg Groep. Dit bedrijf is ingeschakeld bij de herbouw van de Valkhofburcht. Mary krijgt de leden van deze familie regelmatig in haar kapsalon. Nadat ik haar had laten weten dat ik mijn twijfels heb over het doorgaan van de bouw, na hetgeen zich in Parijs heeft voorgedaan, is zij spoorslags verdwenen zonder afscheid te nemen. Het deed mij enigszins denken aan het merkwaardige gedrag van Bert Hortensius - God hebbe zijn ziel - tijdens de afscheidsbijeenkomst van Sjef van Zwieteren, zeven jaar geleden. Waarvan ik jou onlangs een verslag heb doen toekomen uit mijn dagboek. Ik heb Mary ook verteld over de stamvader van de laatste baron in de familie: Arndt. Arndt is tijdens het beleg van Nijmegen in de Tachtigjarige Oorlog naar de Spanjaarden overgelopen en in het huwelijk getreden met Wendelina Kanis, een halfzuster van Petrus Canisius. Daar hebben we in ieder geval het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis aan overgehouden, waar mijn vader Floris thans wordt verpleegd. 19.30 Ik zie de Grand Prix van Monte Carlo. Daarbij is Lady Sarah Ferguson in beeld gebracht. Ik heb met haar te doen. In dit verband denk ik nog even terug aan het gesprek met Mary gisteravond en heb haar laten weten dat mijn aandacht thans met name uitgaat naar koninginnen. Daarbij heb ik haar in kennis gesteld van het bezoek dat ik vorig jaar heb afgelegd aan Frogmore House in Windsor, dat schitterende paleisje waar Queen Mary (1867-1953), echtgenote van Koning George V (Duke of York) het grootste deel van haar leven heeft doorgebracht. Dit inspireerde mij tot een hernieuwde koninklijke fietstocht vanmiddag via de Koningsweg en de Kromme Oude Rijn naar ZEIST. Het jaagpad vanaf Amelisweerd tot aan Bunnik deed mij zeer veel denken aan het voetpad langs de Thames, langs Henley, Windsor, Runnymede en Laleham. Het zijn dezelfde beelden en het is duidelijk hoezeer ten tijde van koning-stadhouder Willem III Nederland en Engeland met elkaar waren vergroeid. Dat is ook duidelijk zichtbaar in de tuinarchitectuur en de belangstelling voor de paardrijdkunst in de regio. Mary vertelde mij dat zij ook een verwoed paardrijdster is. In dat verband heb ik jou gisteren ook ter sprake gebracht. Het is mij toendertijd namelijk opgevallen hoezeer jij je paardendressuurkunst weet te gebuiken in je werk. Het sturen van een paard vraagt om dezelfde sensibiliteit als het besturen van een groep mensen. Op dat punt ben jij voor mij een belangrijke inspiratiebron gebleven, waardoor ik mij op gezette tijden ook enigszins met de hippische sport ben gaan bezighouden. Niet in die sterke mate als Lady Sarah McCorquodale. Op dat punt zat ik meer op Diana's golflengte. Mijn Letters aan haar had ik ook in de tas toen ik om 14.00 het Slot Zeist bereikte. Er startte op dat moment toevallig net een rondleiding waarbij ik mij heb aangesloten. De rondleiding begon met een uiteenzetting van de geschiedenis van dit barokke paleis in de trouwzaal. Daar stonden twee stoelen gereed. Het gezelschap werd op zorgvuldige wijze toegesproken door een dame die zeer goed op de hoogte was van de geschiedenis. Zij wees erop dat men het kennelijk 'eng' vindt om op die twee voorste stoelen te gaan zitten. Daarop heb ik haar laten weten dat ik geneigd was om daarop plaats te nemen. Gezien mijn eerdere ervaringen met een lege stoel aan mijn zijde heb ik daar echter van afgezien. Deze trouwzaal lijkt mij echter een uitmuntende gelegenheid om opnieuw in het huwelijk te treden met een gelijkwaardige partner. Zoals ik al heb laten weten aan jou en de directie van Het Stadhouderlijk Hof te Leeuwarden stel ik daaraan hoge eisen. Ik sta bij het Britse Hof immers al te boek als Prince of Europe. Een huwelijk op dat slot moet tot de mogelijkheden behoren, waarbij geld geen rol dient te spelen. Een voorbeeld van hoe dat kan vertelde onze rondleidster aan de hand van het levensverhaal van Willem Adriaan van Nassau Odijk (ca. 1632 - 1705), de bastaardkleinzoon van Prins Maurits en Margaretha van Mechelen. Willem Adriaan was naar haar zeggen een avonturier die al vroeg naar Frankrijk vertrok en werd geïnspireerd door het hof van Versailles. Hoewel hij goklustig was had hij behoefte aan een soortgelijk paleis. Hij beschikte echter niet over de financiële middelen. Daar kwam een eind aan door zijn huwelijk met de burgemeestersdochter van Heinkenszand in Zeeland, Elisabeth van den Nisse, die een aanzienlijke bruidsschat inbracht in het huwelijk. Hierdoor kon het Slot Zeist worden opgebouwd en het echtpaar hierin hun intrek nemen. Een soortgelijke situatie was uiteraard ook ontstaan op het moment dat ik met Diana in het huwelijk zou zijn getreden. Het lijkt mij derhalve van groot belang dat zich thans een opvolgster aandient. Ik ben onder de indruk van het interieur van het Slot. Met name de balzaal is in de stijl van de spiegelzaal van Versailles, dat ik heb bezocht kort voordat de bliksem in mijn paraplu insloeg onder de Tour Eiffel.

Ook de zogenaamde blauwe zaal is een juweel. We vinden hier het Nassaublauw en het geel terug uit Paleis Het Loo, KENSINGTON PALACE en Diana's slaapkamer op Het Stadhouderlijk Hof.

Met name het Elisabethkastje zal jou zeker tot de verbeelding spreken. Ook de trappenhal doet mij aan de staircase van KP denken. Daarom heb ik de gids na afloop inzage gegeven in mijn Letters to Diana. Zij vestigde mijn aandacht op Diana's verjaardag op 1 juli aanstaande, kort na het concert op Althorp House en vroeg mij al wanneer het boek wordt uitgegeven. Daar zal ik dus op korte termijn werk van moeten maken middels een bezoek aan Bosch & Keuning in de Bilt. Na afloop ben ik naar het Beauforthuis gegaan voor het pianorecital door de 24-jarige René Maurer. Het was indrukwekkend wat René presteerde. Hij bracht werken ten gehore van ondermeer J.S. Bach (1685-1750), F. Chopin (1810-1849), W.A. Mozart (1756-1791), S. Rachmaninov (1873-1943) en C. Franck (1822-1890). Het paste geheel in de stijl van mijn bezoek aan het Slot. Uiteraard heb ik bij die gelegenheid melding gemaakt van mijn contact met Lord Balfour in Londen en de betekenis uitgelegd van mijn clientcode 361106 aan een viertal bezoekers met een lichtblauwe auto met kenteken ZN-57-BL. Nadien wederom een pannekoek met een Zeeuws vispotje genuttigd in het Jagershuys. Ook heb ik daar een Koninckje gedronken. Daarbij heb ik de serveerster de groepsfoto laten zien tezamen met mijn 'onderdanen' en haar laten weten dat ik mij 'de koning te rijk' voelde. Daar genoot zij zichtbaar van. Ook ben ik nog bij Rik Felderhof langsgegaan, maar heb besloten zijn zondagsrust niet te verstoren. Vanavond komt om 21.45 zijn 'stoel' in beeld. Vanavond: Corstiaan de Vries, portrettekenaar van de society. Wellicht is het een goede gedachte om hem eens uit te nodigen in de balzaal van het Slot voor het schilderen van een portret. Ik had daar volgens de rondleidster al 'van nature' de belangrijkste plaats ingenomen: rechts naast de open haard in mijn shirt van Earls Court Gym. Daar staat ook nog een lege stoel ter linker zijde. Het lijkt mij aardig dat jij bij een dergelijke gelegenheid daar ook op plaatsneemt. Dat zou leuk zijn, omdat ik alle foto's kwijt ben waarop wij gezamenlijk zijn vereeuwigd. Bovendien hebben wij dan de gelegenheid om eens door te filosoferen over een Egyptische schaker die erg goed thuis was in het aloude ambacht 'handwerken', met uitzondering van 'breien'. Als Ruud het op prijs stelt nodig ik hem ook graag uit. Wellicht kan hij mij dan op een idee helpen omtrent een bruidsschat. Want die heb ik wel nodig voor het opstarten van The Business. Ik heb geen behoefte meer aan twaalf nieuwe kinderen, zoals Willem Adriaan en Elisabeth, maar wel aan een brandende open haard en aangenaam gezelschap. Zeven jaar alleen pionieren heeft lang genoeg geduurd en ik maak liever reclame voor Rolls-Royce dan voor de fietsenfabriek uit Dieren. Alleen in hun sponsoring ben ik geïnteresseerd. Daarvoor kan de directie nog wel een keer een etentje verzorgen in het nabijgelegen Brummen. Dat lijkt mij een goede zaak. 21.53. Ik kijk naar Corstiaan de Vries in De Stoel in Bali. De wijze waarop hij in die stoel zit bevalt mij niet. Wel de hoed van Rik. Hij ligt ook bij Willemars in de etalage. De ruimte waar Corstiaan vertoeft bevalt mij wel. Het is nog iets ruimer dan mijn vertrek in Spanje. Ik vond dit programma niet onaardig. Alleen wens ik de stoel van Christie's in beeld en niet dat gekke geval op het dak van zijn auto. Ik heb ook met belangstelling gekeken naar de uitzending over het Vaticaan. De opmerkingen die ik hierover in vorige epistels heb gemaakt mogen wellicht soms leiden tot enige hilariteit. Alles wat ik tot op heden heb geschreven bevat een elementaire kern van waarheid. Ik denk daarbij met name aan de naam Borghese boven het balkon van de paus.

Ik denk ook aan het voortdurende belasten door de heer Paisley van deze kerkelijke leider. Dat is niet goed. Het Vaticaan is een persoonlijke jeugdervaring. Ik heb er in mijn jonge jaren verschillende keren rondgedoold en mij onder meer verdiept in het leven van Michelangelo.

Het programma gaf ook de ontstaansgeschiedenis weer van de Zwitserse Garde onder paus Clemens. In die tijd werd de Engelenburcht belegerd. Om zich te kunnen handhaven heeft de paus toen een leger soldaten uit Zwitserland gerecruteerd. Het is dus een normale gedachte om de Royal Goldstream Guards uit te nodigen om de toekomstige Van der Heyden-Spencer Burcht in Brummen te bewaken wanneer wij daar samen dineren met een aantal koninklijke gasten. 23.00 Verder zie ik op dit moment ELTON JOHN op het scherm in het Nassau-blauw. Dat stel ik wel op prijs van Elton, maar ik verwacht toch nog wel iets meer van hem. Op de eerste plaats kan hij dat kruisje wel uit zijn oor halen en retourbezorgen bij de goudsmit die thans in het huis aan de Wellenkamp woont waar zijn Englands Rose al weer enige tijd geleden als eerste 'over de brug' is gekomen.

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat Elton zich aan struisvogelpolitiek schuldig maakt aangezien hij zich met kerst niet op mijn uitnodiging in Kensington heeft aangediend. Zodra hij een keer naar Nederland komt is hij natuurlijk ook welkom in 'the Ostrich'. Ik hoop dat hij nog wat geld over heeft om zijn royalties te voldoen aan The Business. Ik kan geen jaren blijven wachten en ik ben geen liefdadige instelling. Ik ben wel bereid liefdadigheidsacties te promoten via de European Cervantes Foundation, maar ik ben geen filantroop. Dus het wordt hoog tijd dat Elton ook over de brug komt. Something about the way you look tonight heeft hem immers al voldoende revenuen opgeleverd als de flipside van mijn Candle. Ik trof gisteren in de trein van DRIEBERGEN naar Utrecht nog een aantal jongeheren met shirtjes met de naam Versace. Dat moet hem wel te denken geven. Ook het lied Abide with me. Hij zal daarbij ongetwijfeld stilstaan bij Marijn Westerbekes verhaal over drie kaarsen: Geloof, Hoop en Liefde: And now abideth Faith, Hope, Love, but the greatest of these is Love (Dr Carey, Archbishop of Canterbury). En wat nu het aardige is over het verhaal van Willem Adriaan, Elisabeth en Sylvia's blauwe kistje is dat wij ooit iemand in huis hebben gehad met de naam Wim Adriaansen. Hij had een grote kist gemaakt om naar Zuid-Afrika te emigreren en had een vriendin in Friesland. Zij heette Froukje. Ik zie Wim nog vertrekken met de Bloemfontein naar Kaapstad. Samen met Froukje hebben wij hem uitgewuifd aan het Noordzeekanaal bij Amsterdam toen het schip voorbijkwam. Zij is hem later gevolgd en met hem in het huwelijk getreden. Ik ben benieuwd hoe het hen vergaat. Wellicht treffen wij hen nog een keer na een gezamenlijk bezoek aan Charles. Henk Lulofs had mij immers al eerder geadviseerd om daar een kijkje te gaan nemen. Ik ben nu ook benieuwd of het organogram met functies en functiebeschrijvingen gereed is en hoe het eruit ziet en het plan van aanpak.

Maandag 25 mei 1998. Ieren steunen vrede massaal. Het percentage protestantse ja-stemmers vind ik teleurstellend. Er zal met name een verandering in grondhouding dienen plaats te vinden bij de Noordierse dominees. Dat is vaak een lang proces, zoals wij dat hier ook hebben meegemaakt. Ik herinner mij uit mijn jeugd namelijk ook nog als de dag van gisteren dat leerlingen van protestantse en katholieke scholen in Nijmegen elkaar te lijf gingen met stenen en katapults. Daarbij vielen regelmatig jeugdige slachtoffers. Als Nederlands Hervormd opgevoede jongeman heb ik het echter een grote uitdaging gevonden om godsdienstles te kunnen geven op een R.K. basischool.

Ik wist meer van de bijbel af dan mijn R.K. vrienden en dat werd zeer gewaardeerd. Van de andere kant werkte ik graag met de katecheseprojecten van de heer Toon Rabou, die thans pastoor is van de Cenakelkerk op de Heilig Landstichting en door Dries van Agt een eigentijdse heilige wordt genoemd.

Dit zijn sociale bijeenkomsten die mij zeer veel voldoening schenken. Ik ben ervan overtuigd dat dat proces thans ook in Noord-Ierland op gang komt, zodat ik mijn gedachten weer op andere zaken kan gaan richten. Daarbij denk ik aan het artistieke project, mijn boek. Ik hoop dat Harry mijn brief CREATIVITEIT van 19 mei in de groep heeft gegooid en de aandacht heeft gekregen van iemand die mij verder kan helpen. Ik heb van de heer C. Herschdorfer van Uitgeverij Bosch & Keuning in de Dorpsstraat 74 in de Bilt immers nog geen reactie gehad op mijn brief FLEXIWERKEN van 17 januari van dit jaar. Ik verwacht inderdaad een enthousiaste reactie. Eerder uit Harry's kringen dan vanuit die van Peter op dit punt. Voor zover ik weet heeft hij geen kleine kinderen. Alleen een papegaai, of hij moet zich nog bedacht hebben sinds de laatste keer dat ik hem heb gesproken. Die papegaai kan wel eens gevaarlijke dingen doen met een spiegel. Dat is ook een scherp voorwerp. Ik verlang inderdaad nogal het een en ander van hem dat hij wellicht niet direct zal kunnen volbrengen, maar vooruit denken past wel in mijn lijn, onder het motto Plus Ultra, zoals je weet. Daarbij blijf ik nog wel denken aan de Bilt. Daar zetelde een aantal jaren geleden immers het Fortteam van de rijksrecherche dat mij herinnert aan jouw uitspraak "Wij bewaken samen het fort", toen je enkele dagen naar Ermelo ging om uit te rusten en paard te rijden in de bossen en je mij jouw telefoonnummer had gegeven, waarover Jacobine nogal geheimzinnig deed. Het naderende examen betreft mijn beoordeling van jouw capaciteiten op het gebied van organisatie-ontwikkeling. Hiervan heb je de voorbereiding inderdaad te lang uitgesteld, aangezien ik nog steeds geen duidelijk ingevuld organogram van onze organisatie heb ontvangen met een plan van aanpak. Jij beschikt in dat verband over betere faciliteiten dan ik. Als ik alleen maar denk aan het computerprogramma dat hier in Nederland tijdens de verkiezingen is gebruikt. Zo kan er op dezelfde wijze in no time een organogram met functies en functiebeschrijvingen worden geproduceerd. Ik mag aannemen dat daar al computerprogramma's voor bestaan en misschien niet duur ook. Nieuwe feiten doe ik je praktisch dagelijks toekomen. Het enige wat ik van je verwacht is dat hierop actie wordt genomen vanuit ons team. Nog meer feiten meld ik je hieronder. Zij zijn bij mij komen bovenborrelen naar aanleiding van het gesprek met Mary afgelopen zaterdag. Zij is namelijk ook goed bekend in de regio Enschede. Daar wonen ook Winnie Sorgdrager en Dirk Tuin (in Boekelo). In Ootmarsum woont de baronnale tak van de familie Van Heyden. De grafelijke tak is uitgestorven in het westen van Europa. Alleen in Rusland schijnt daar nog een tak van te bestaan, nazaten van Ridder Menso van Heyden (geb. 1316). De familie heeft ook vertakkingen in Heeck. Daar is de Twentse textielfabrikant Van Heeck van afkomstig, oprichter van de Van Heeck Stichting. Deze stichting heeft ooit de ruïne van kasteel de Doornenburg voor een gulden overgenomen van de familie Van der Heyden - tot aan de crisis één van de meest vermogende adellijke families van de Achterhoek - en het kasteel daarna laten opbouwen, nadat het tot twee keer toe was vernietigd.

Daarom houd ik mij de komende tijd nog verder bezig met de geschiedenissen van kastelen en paleizen. Ook ga ik verder in de geschiedenis terug als voormalig directeur van het jou bekende taleninstituut waarvoor ik in 1981 al promotie-activiteiten heb verricht in Slot Zeist met medewerking van een cameraploeg van TELEAC. In die tijd kwam ik in Twente ook in contact met een docente Engels met de naam Annet Boers. Zij was een zeer enthousiaste, sympathieke jongedame met huwelijksproblemen, maar zette zich volledig voor mijn zaak in. Het staat mij bij dat Ramon van de Engelenburg ook de achternaam Boers draagt en een Twents accent heeft. Ramon Boers dus. Persoonlijk contact van Diana Spencer, mijn verloofde ('novia'). Annet Boers was ook afkomstig uit het Institute of English Studies. Volgens bronnen droeg Trevor Rees Jones tijdens Diana's verblijf bij de familie Al Fayed aan de Middellandse Zee een limegreen shirt op haar verzoek gedurende de laatste zes weken van haar leven. Dit is uitermate belangrijke nieuwe feitelijke informatie. Ik heb in juli 1987 al hetgeen mij herinnerde aan de voorliggende NIOW-tijd vernietigd. Informatie over cursussen, cursusplaatsen, cursisten, docenten, roosters stond op de harde schijf. Die schijf met informatie heb ik - in opdracht van mijn toenmalige zakelijke partners - overgedragen aan een medewerkster van het IBO dat thans op Het Slot Zeist is gevestigd. Zij heette 'Mieke' voor zover ik mij kan herinneren en woonde in het Hotel Schimmel te DRIEBERGEN (of Het wapen van Rijssenburg). Het is daarom nog steeds onbegrijpelijk waarom ik die claim van drie ton heb gekregen. Ik had immers alles overgedragen en heb nimmer van hun bedrijfsinformatie gebuik gemaakt voor eigen doeleinden. Integendeel. Ik wenste niet dezelfde fout te begaan als zij tegenover Paul Karis hadden gemaakt: overhevelen van bedrijfsinformatie. Daarom heb ik 'geel' en 'rood' ook altijd strikt gescheiden gehouden op de Plattenberg in Maarn. Toch blijven er zaken in mijn geheugen hangen en ik ben blij dat dat vermogen weer gaat werken nu ik blijkbaar van de vergiftigingsverschijnselen van mei 1993 begin te genezen, zoals Trevor Rees Jones ook zijn geheugen begint terug te krijgen. Hij zal zich ongetwijfeld gesprekken tussen Dodi en Diana herinneren waarbij mijn naam is genoemd. Het is een goede zaak als dat op geluidsband wordt vastgelegd. ELTON JOHN droeg gisteren natuurlijk niet voor niets een pak in het Nassaublauw van prinses Margriet en een kruisje van de Goldsmith aan zijn rechter oorlel. Ik heb de mensen in het Beauforthuis ook mijn c.v. laten lezen in mijn boek. Men vroeg mij wat er werd bedoeld met 'Spider' en 'Operation Delta'. Dat heb ik hen uiteengezet aan de hand van de groepsfoto, waarop zij mij adviseerden het boek niet in het Beauforthuis achter te laten. Daarom heb ik het meegenomen naar het Jagershuys en daar het Zeeuws vispotje gegeten ter nagedachtenis aan de Zeeuwse Elisabeth van der Nisse. Dit is Het Blauwe Licht dat vanaf vandaag gaat schijnen. Dan heeft Gaspar van der Heyden niet voor niets gepredikt op de hofschool van Juliana van Stolberg Gravin van Nassau op de Dillenburg. Ik houd je verder op de hoogte. Met hartelijke groet, JOHN VAN DER HEYDEN. P.S. Ik heb thans Farfalle op het menu, vlindermacaroni. Dat is nog voor vrijgezellen, Ik schakel echter met veel genoegen over op cravatti. Dat zijn stropdassen. Wellicht weer met een ruiter te paard.

26 MEI 1998 DE BASTAARD