Woensdag 9 oktober 2002 CMG en Logica bekijken mogelijkheid tot fuseren Ontvangen. Subject: Re: Nous Maintiendrons Date: Tue, 8 Oct 2002 21:20:13 From: "Elly van Hulst" Mijn reactie: Subject: Ahead Only Date: Wed, 09 Oct 2002 22:02:47 To: Elly van Hulst CC: Drs E.H. Halbertsma.
Beste Elly, Dank voor je snelle reactie. Hierbij de antwoorden op jouw vragen c.q. opmerkingen:
1. Heb jij er wel eens over nagedacht wat jij voor mij in mijn leven hebt betekend? Wat de toegevoegde waarde is geweest van jou als echtgenoot. Welke rol jij als zodanig gespeeld hebt. Het lijkt mij niet verstandig dat ík daar over nadenk. Jij bent de enige die dat zélf kunt vertellen. "Wat je schrijft dat blijft" heb je mij ooit eens gezegd. Dat behoort tot jouw toegevoegde waarde. Dat advies heb ik namelijk vanaf dat moment overgenomen. Het maakt zaken duidelijker. Zowel inzake het verleden als de toekomst. Ik kan je uiteraard wel vertellen wat jouw toegevoegde waarde is geweest als mijn echtgenote. En dat is niet gering. Ik belicht dan met name graag de positieve elementen uit onze relatie van twintig jaar lief en leed. Hierbij denk ik vooral aan jouw enorme hoeveelheid energie die je van huis uit hebt meegekregen. Vroeg uit de veren en jouw geweldige plichtsbetrachting. De twee jaar in Wijchen - even los van de gezinssituatie - waarin jij de thuisbasis was van het FSI als ik met de auto onderweg was om de contacten in het netwerk op te bouwen en te onderhouden met docenten en cursisten. Jouw inzet tijdens crisissituaties, zoals op de Boslaan in ZEIST waar jij niet zo netjes bent behandeld door mijn toenmalige collega's. Terwijl ik formeel - ook tijdens ziekte - verantwoordelijk was voor jouw werkzaamheden, zoals ik dat nu ook ben voor de Stichting Cervantes Benelux, het Instituto Cervantes Benelux en het Instituto Cervantes Ltd Engeland en Wales. Ik heb ook waardering voor de wijze waarop je de opvoeding van Mark en Ramon ter hand hebt genomen en het 'runnen' van de huishouding. En zo kan ik nog wel een hele tijd doorgaan en focussen op toegevoegde waarde.
2. Ik wilde eindelijk eens aandacht, begrip, erkenning, warmte en hartelijkheid, ik wilde letterlijk toegang tot je krijgen. Dat begrijp ik. Bij deze dan. Je hebt in die tijd ook laten weten dat je mij niet meer terugkende en ik een volslagen vreemde voor je was geworden. De oorzaken hiervan liggen ongetwijfeld in de managementopleiding van Nieuw Elan. Dat was een zeer intensief veranderingsproces. Vooral de cursusblokken van vier of vijf dagen in de week. Een groepsproces waarin vaak tot diep in de nacht werd doorgefilosofeerd. Enkele jaren geleden heb ik tijdens een diner van de Baak-kring op de Baak in Noordwijk hierover nog eens met oud-collega's uit die tijd hierover gesproken en hen laten weten dat het beter zou zijn geweest dat de partner nauwer bij dat onwikkelingsproces betrokken zou worden. Dat behoorde echter niet tot de basisfilosofie van Nieuw Elan. Er ontstonden in die tijd ook nieuwe relaties. Puur ten gevolge van het groepsproces dat we allemaal ondergingen. De situatie werd voor mij nog iets gecompliceerder vanaf het moment dat ik bij Nieuw Elan - samen met Liesbeth - beleidsverantwoordelijkheid kreeg toebedeeld. Vanaf dat moment woonde de door mij opgerichte concurrent SBO lertterlijk onder één dak. Om situaties te voorkomen die wij in het verleden al hadden meegemaakt heb ik de bedrijfsinformatie waarvoor ik verantwoordelijk was strict geheim gehouden. Ook voor jou. Ik heb Liesbeth daarover ooit nog eens geschreven (zij beschikt over een volledige rapportage inzake mijn strategie bij de opbouw van onze geplande nieuwe organisatie zoals ik indertijd in WIJK BIJ DUURSTEDE met Gijs van Amstel heb afgesproken bij de ontslagbesprekingen) dat het wel erg moeilijk was om een betonnen schot in het midden van het echtelijk bed te plaatsen. Ook daar wordt gecommuniceerd. Zelfs tijdens het slapen. De problemen die daaruit voortkomen zijn dagelijks op de televisie te zien in "The Bold and the Beautiful", een serie die door zijn herkenbaarheid steeds als een rode draad door mijn leven door is gelopen. Niet alleen op het scherm, maar ook in de praktijk. Hoe daarover in het dorp allemaal is geroddeld weet ik niet. Maar ik merkte wel dat zich steeds meer elementen met onze privésituatie gingen bemoeien. De grenzen van onze privacy werden toendertijd met voeten getreden. Zelfs tijdens de meest intieme momenten traden er nog mensen ongenood via de achterdeur onze woonkamer binnen. Dat was een flagrante schending van onze privacy die ik als heer des huizes absoluut niet meer kon tolereren. De bespreking met Dick van Goethem, Peter Ottenhoff, Ger Boogaard en Leo de Vries en en hun justitiële collaborateurs was op dat punt de limit geweest. Elke keer opnieuw bemoeiden zich ongevraagd mensen met jouw en mijn zaken. Op een gegeven moment kreeg ik zelfs een telefoontje van iemand die jou wilde spreken. Ik heb hem toen gevraagd of ik de boodschap kon overbrengen. "Zijn jullie nog on speaking terms?" was daarop zijn antwoord. Ik wist niet wat ik hoorde. Er waren duidelijk krachten aanwezig om ons uit elkaar te drijven. Dat is uiteindelijk ook gelukt. De kruik gaat immers zolang te water tot hij breekt en het lijntje ook. De eerlijkheid gebied mij te schrijven dat ik ook in één van die valkuilen ben getrapt. Het betreft een opmerking van Joop Eerenburg toendertijd in de sauna van VEENENDAAL. Hij sprak toen over Liesbeth Halbertsma de volgende woorden "Die meid is verliefd op jou. Hoe zou je dat vinden?" Daar had ik nog nooit bij stilgestaan en heb toen besloten om dat te onderzoeken. Eerst heb ik een boekje gekocht met de titel "Verliefd op een ander..?" teneinde enige duidelijkheid te krijgen over dat fenomeen op een latere leeftijd. Ook heb ik Liesbeth daarop getest door middel van een sinterklaasgedichtje. Op zich wel een leuk gedicht achteraf bezien en medebepalend voor de verdere ontwikkelingen zoals die tot op heden - in positieve zin - zijn verlopen. Liesbeth had er echter zelf veel moeite mee en heeft een week niet met mij gesproken en was volledig van slag. Haar correcties van de notulen waren zelfs onleesbaar en niet te ontcijferen in die week. Met een rood hoofd kwam ze dan huppelend langs mijn bureau gelopen. Dat bezorgde mij wel enige 'binnenpretjes'. Ik had dat nooit verwacht van die 'Iron Lady'. Ik had het gedicht de titel Een Droom van Rood en Geel meegegeven en heb op 5 januari 1991 over dit toekomstperspectief een gesprek met haar gevoerd waarover ik persoonlijk en zonder inmenging van buitenaf een eigen besluit had genomen. Ik kom nu bij jouw volgende vraag.
3. Is je na al die jaren nog niet duidelijk geworden waarom Liesbeth je heeft ontslagen? Dat besluitvormingsproces is de facto op die 5 januari 1991 begonnen. Aangezien ik inzicht had in de volledige financiële situatie van Nieuw Elan (ik rekende met mijn spreadsheetmodel immers alle projecten door en stelde ook de exploitatierekening samen die door Ruud van der Zalm werd vastgesteld nadat ik hem op verzoek van Liesbeth op dat punt had geïnstrueerd in Hoofddorp) zag ik aankomen dat die bedrijfstak op termijn zou worden afgebouwd. Wij waren bijna geheel afhankelijk van de arbeidsbureaus. Toen Wim Kok besloot om geen subsidies meer toe te kennen aan scholingsprojecten voor werkzoekende academici en de SBO inmiddels - in de persoon van Peter Ottenhoff - alle toekomstige projecten voor onze neus had weggekaapt was het mij op dat moment al duidelijk dat er voor mij geen toekomst meer was bij Nieuw Elan. Ik heb Liesbeth aanvankelijk dan ook gezegd dat ik haar zou bijstaan bij de oplossing van haar probleem vanaf januari 1990, toen er ingrijpend moest worden gereorganiseerd. Op die januari middag in 1991 heb ik haar - na hierover een hele ochtend diep te hebben nagedacht op het strand en in de Noordwijkse duinen - laten weten dat ik had besloten te gaan werken aan een managementopleidingsinstituut in Spanje. Het Malaca Instituto stond mij daarbij als ideaalbeeld voor ogen. Zij stelde vast dat ik daar minstens drie jaar voor nodig zou hebben en heeft mij toen haar medewerking toegezegd. We hadden immers een stevig relatienetwerk opgebouwd via de Spaanse werkgeversorganisatie CEOE, de Spaanse Regering en Spaanse Universiteiten in Madrid, Sevilla en Badajoz. Bovendien was en ben ik nog steeds van mening dat ik mijn tijdsinvestering van zeven jaar Spaans studeren dien terug te verdienen. Ik heb haar die mededeling met pijn in mijn hart gedaan met de gedachte dat ik haar nu alleen met de Nieuw Elan-problematiek liet zitten. Toch bleef zij mij loyaal. Kort daarna - in februari - is zij toen enkele dagen met Annet de Jong naar Madrid geweest. Na haar terugkeer heeft zij mij laten weten dat zij over mijn plannen had gesproken met Julio Sampedro, voormalig directeur van Philips Ibérica en projectleider van het Spaanse Nieuw Elan, t.w. 'Nuevo Espíritu'. Om hierover goed te kunnen nadenken had ik mij voorgenomen om in maart een of twee weken naar Gran Canaria te gaan. Dat was inderdaad zakelijk bedoeld, maar ik wilde niet dat de buitenwereld dat te weten kwam. We hebben op dat punt al zoveel ervaringen meegemaakt dat de concurrent er dan eerder tussen gaat zitten. Jouw mededelingen hierover tijdens de verjaardag van mijn vader zijn daardoor dan ook slecht bij mij gevallen en doorkruiste volledig mijn eigen communicatiestrategie. Ik kon mij daarom van jou ook geen interventies meer veroorloven met alle ervaringen die we hebben gehad en het feit dat 'de muren oren hebben' c.q. de ongevraagde bemoeienissen van derden met ieders eigen belangen. De aanvaring van 5 maart heeft dat proces toen ernstig verstoord. Op het toppunt van mijn carrière was ik geraakt op mijn sterkste punt: mijn hoofd, mijn inzichten, mijn denkvermogen. Uitgeschakeld. Daar had alleen de concurrentie baat bij en was uiteraard de lachende derde. Op 8 maart daarna. Dus drie dagen later, vond in Stadskasteel Oudaen in Utrecht de certificaatsuitreiking plaats van mijn 'Spanjeproject' dat onder Annet de Jong op een 'fracaso auténtico' was uitgelopen. Zoals ik helaas al had voorzien. Zij had mij daarbij zelfs niet uitgenodigd, hoewel ik aan de basis van dat project had gestaan. Liesbeth heeft mij toen haar uitnodiging gegeven. Die dag was het dieptepunt van mijn carrière en ik heb toen ook besloten om dat project nog een keer op een iets professioneler wijze over te doen met behulp van alle geestelijke bagage die ik mij tot op dat moment had eigengemaakt. De fysieke problematiek heeft mijn functioneringsniveau nadien enorm aangetast. De elke dag terugkerende reizen van Maarn naar Noordwijk kostten mij teveel energie en ik kon jouw stem in feite ook niet meer verdragen als ik thuis kwam. Vandaar dat ik toen de caravan heb meegenomen en dicht bij mijn werk zat. Met Liesbeth had ik toen nog steeds een goed contact. Zij nam praktisch elke vrijdagmiddag twee uur de tijd om samen intensief van gedachten te wisselen. In die tijd probeerde ik ook weer alle in het verleden gebroken lijntjes weer aan elkaar te knopen. Met Ger Boogaard en Leo de Vries had ik het contact hersteld en ons geschil bijgelegd. Met Peter ging ik af en toe biljarten en Henk Neuman heb ik toen voorgesteld een fusie tot stand te brengen tussen SBO en Nieuw Elan in het kader van mijn Droom van Rood en Geel. Zijn werkwijze onder het motto "mijn naam is haas" was toen niet de mijne en hij bleef ook op mijn stoel zitten en ons huisgezin regeren. Ik heb Liesbeth in die tijd van al deze contacten in kennis gesteld en op haar verzoek zelfs in de projectleidersvergadering gemeld en genotuleerd. Kort daarop - tijdens Ramons verjaardag, toen jij ook in onze caravan te gast was - heeft zij mij persoonlijk het ontslag aangezegd. Ik zag toen ook aan haar ogen dat zij dat met leedwezen moest doen. Op verschillende manieren heeft zij mij nadien geholpen om weer een succesvolle loopbaan te ontwikkelen. Zij liet mij praten met tal van loopbaanadviseurs en ik bleef met haar in contact totdat zij mij liet weten niet meer bij mijn denken te kunnen aansluiten omdat zij zich verder diende te wijden aan de mensen die nog bij Nieuw Elan werkzaam waren. Uitermate legitiem.
4. Ik neem aan dat ze je dat meerdere keren verteld heeft. Dat is nou precies het probleem. Jij bent wel vaker van aannames uitgegaan. Aannames zitten tussen jouw oren. Ik kan uitsluitend werken met verifieerbare feiten en afspraken. Ik heb nadien nog amper contact met haar gehad. Na mijn reis van zes weken door Spanje van 30 april tot en met medio juni 1992 heb ik een onderhoud met haar gehad in oktober op ons voormalige kantoor. Zij heeft toen ruim de tijd voor mij genomen en ik voor haar. Onder meer door een Spaanstalige advertentie voor haar te vertalen met rode inkt. Er stond toen een bos rode en roze rozen op mijn bureau. We hebben toen alleen maar over de toekomst gesproken. Mijn zakelijke toekomst. Haar adviezen heb ik opgevolgd. Nadat wij in februari 1992 hadden besloten de bezittingen te delen en tot echtscheiding over te gaan ten gevolge van de verkoop van ons huis heb ik haar nog een brief geschreven uit Parijs, tijdens Expolangues in het kader van mijn beleidsplan Instituto Cervantes Benelux, dat ik op haar advies heb geschreven en tot op heden verder uitontwikkeld. De laatste dag van ons huwelijk was de facto 21 april 1992: het bezoek met de Lions aan de Keukenhof. Daarna hebben Juul en Hans Storm van 's-Gravezande mij een lift gegeven naar Noordwijk. Ik heb toen weer gelogeerd bij mevrouw Van Schie in de Quarles van Uffordstraat. 22 april 1992 is de laatste keer geweest dat ik Liesbeth heb gesproken. Ik werd toen door mijn collega Cissy Ploegmakers aangesproken met de woorden "Houd het maar aan met Liesbeth". Ik wist niet precies wat zij daarmee bedoelde. Ik heb traditiegetrouw toen koffie voor ons beiden gehaald en we hebben toen een klein uurtje met elkaar gesproken. Zij kreeg tijdens dat gesprek Herman de Koning aan de lijn die jij nog hebt ontmoet toen ik op de Wellenkamp vertrok naar Utrecht. Ik heb haar toen in kennis gesteld van de manier waarop wij onze echtscheiding hebben geregeld met onderling goedvinden. "Dat heb je knap gedaan" was toen haar antwoord en heeft mij toen een paar goede adviezen gegeven die je kunt terugvinden in mijn boek Letters to Diana, Princess of Wales. De Nederlandse vertaling hiervan is inmiddels ook gereed. Aan de Russische versie wordt gewerkt en met het Spaans moet ik nog een begin maken. Aangezien ik in mijn jeugd altijd 'keizer' heb willen worden - zoiets als Karel de Grote (van Heyden) - heb ik in oktober van dat jaar de Stichting Cervantes Benelux opgericht als overlegplatform van de (toekomstige) staatshoofden van Nederland, België, Luxemburg en Spanje. Ook Prins William is in principe welkom zodra de stichting in European Cervantes Foundation wordt omgezet. Op dit moment treedt hij echter in de rechten van zijn moeder inzake de Limited Company Instituto Cervantes England and Wales zodra het daadwerkelijke testament van Diana uit december 1996 bekend wordt gemaakt van de hand van Haar advocaat Anthony Julius. Ik ben met die stichting aan het werk gegaan tot en met april 1993. In die maand werd ik door mijn medebestuurlid Bob van Aalst, voormalig directeur van Philips Argentinië, gebeld met de mededeling dat april de maand van de waarheid zou worden en heeft zich toen uit het stichtingsbestuur teruggetrokken. Tot aan Prinsjesdag 1996 heb ik echter nog contact met hem onderhouden in de persoonlijke levenssfeer. Ik was toen in onderhandeling met een particulier instituut in Alkmaar. In die tijd is ook een naamgenoot van mij met de naam Jaap van der Heijden zonder vorm van proces in Alkmaar door de Nederlandse politie geliquideerd. Opgeblazen met een kneedbom boven de deur van zijn huis. Die zaak heb ik toen tot op de bodem door de Commissie van Traa laten uitzoeken omdat het ernaar uitzag dat men mij kennelijk verdacht van betrokkenheid bij drugshandel en heb mij in die tussentijd teruggetrokken in de psychiatrische kliniek van het Radboudziekenhuis te Nijmegen nadat ik daartoe een vriendelijk aanbod had ontvangen. De directeur van dat ziekenhuis - de heer Werner - was/is namelijk lid van het Bestuur van de Baak, waarvan Liesbeth later ook de directie heeft overgenomen. Daar zijn ook fouten gemaakt door jou daarbij te betrekken terwijl ons echtscheidingsconvenant al volledig in kannen en kruiken was en uitgevoerd. Er was geen reden om daarop terug te komen. Besluit is besluit. Liesbeths aanbod om toen te komen praten met de begeleiders hebben zij van de hand gewezen. De Troon van Engeland stond - naar mijn persoonlijke inzichten - toen al op het spel. In die tijd heb ik grote schoonmaak gehouden in dit land en alle criminele netwerken laten oprollen in goede samenwerking met de Criminele Inlichtingen Dienst te Zoetermeer. In juni 1995 heb ik daarom mijn declaratie ingediend onder het motto: "Én betere waar, én tien procent." Het snoepje van de week heeft de Stichting Cervantes Benelux nog niet ontvangen van de Nederlandse regering. Dat bedrag is inmiddels aardig opgelopen middels de wettelijke rente. Van Liesbeth kreeg ik ooit 25 rode rozen. Zij heeft er vijftig van mij teruggekregen. Die heb ik haar direct na mijn ontslagaanzegging thuis laten bezorgen in de Willem de Zwijgerlaan te Oegstgeest (op haar verzoek: "Thuis wel, maar niet op mijn werk". Van Dick van Goethem kreeg ik "een schop onder de kont" in december 1987 (om de creativiteit te verbeteren). In die tijd gaf ik eenieder het dubbele terug. Minstens! Én tien procent!
5. Ik heb spijt dat ik je mijn e-mailadres gegeven heb. Ik niet. Het biedt mij eindelijk de mogelijkheid om een paar misverstanden op te helderen. Teneinde de juistheid van deze informatie te kunnen laten bevestigen doe ik Liesbeth tegelijkertijd een kopie van deze email toekomen. Ik correspondeer immers niet over personen zonder de desbetreffende persoon daarvan eveneens in kennis te stellen. Dit om verdere misverstanden en miscommunicatie te voorkomen.
6. Ik had gehoopt dat we weer op een normale manier konden communiceren, het verleden achter ons laten en vooruit blikken in de toekomst. Het verleden kunnen we niet helemaal achter ons laten. We dienen het te accepteren zoals het zich heeft ontwikkeld. Als een leerproces. Elke ervaring maakt een mens rijker. Ik hoef alleen maar te kijken naar een figuur als Oscar Hammerstein. De heer Hammerstein heeft in het verleden als advocaat een tijd in de gevangenis gezeten omdat hij criminele gelden had witgewassen via de Femisbank in Baarle-Nassau. Hij werd daarom ook in den lande aangeduid als Oscar de Witwasser. Maar ook de heer Hammerstein heeft hier kennelijk van geleerd. Hij voert nu zelfs vaak het woord voor de televisie voor die nieuwe gele politieke partij met al die toestanden zoals wij in het verleden hebben meegemaakt. Zo krijgt Peter Ottenhoff van mij in principe ook nog de gelegenheid om zijn fouten uit het verleden goed te maken. Grote mensen zijn soms net kleine kinderen. Maar alle gekheid op een stokje. In het verleden ben ik begonnen met de opbouw van een nieuwe organisatie. Er zijn daar toen enkele gaten in geschoten. Het is altijd weer een proces van vallen en opstaan. Vergelijk het rustig met het bouwen van een huis. Eerst het fundament. Dan steen voor steen verder bouwen. Met een mokerhamer kan zo'n muurtje dan af en toe eens kapotgaan, maar dan beginnen we gewoon opnieuw met bouwen. Totdat de vlag in top kan. Dat bedoel ik nu met "Ahead Only". Bedacht door onze collega's van de Baak als Engelstalige versie van mijn lijfspreuk PLUS ULTRA. Steeds opnieuw beginnen totdat het doel bereikt is. En dan weer verder bouwen. Zo blijf ik traditiegetrouw 24 uur per dag aan het werk. Ondanks de vooralsnog geringe prestatiebeloning.
7. Helaas leef je nog in het verleden. Dat is opnieuw een voorbarige conclusie. Dat is nu precies het verschil tussen jou en Liesbeth. Zij kon luisteren. Urenlang. En pas nadat zij een duidelijk beeld had opgebouwd trok zij voorzichtige conclusies. Jij kon alleen maar praten. Ik schrijf met nadruk kón. Ik heb nu vastgesteld dat je de term 'communiceren' hebt gehanteerd. Dat ziet er beter uit. In 12 jaar tijd leert elk mens bij. We praten dan over informatie-uitwisseling, waarbij ieders mening wordt gerespecteerd. Bekijk eerst het hele schilderij voordat je een oordeel geeft over een detail. In 1988 ben ik een nieuw leven begonnen tijdens een gesprek met mijn coach Teun Leuftinck op de Koningin Astridboulevard te Noordwijk. "Eerst het tuintje wieden" was Teuns eerste advies. Dat was een flinke tuin: heel Nederland. En daar kwamen later nog een paar landen en werelddelen bij. Eerst het onkruid uit de tuin. Dan opnieuw zaaien. Dat heb ik gedaan. Mijn mooiste bloem werd weggeplukt in Parijs vijf jaar terug. Ook dat gat diende weer te worden opgevuld. Daarom heb ik Liesbeth verzocht Haar plaats in te nemen. Enkele jaren geleden heb ik op de Baak in Noordwijk als lid van de Baak-kring een adviesgesprek gevoerd met Edwin de Beukelaar. Afgebeeld op aangehechte foto van 24 november 1998 onder het motto "De Kerst valt vroeg dit jaar".
Edwin heeft mij toen al laten weten "Er zijn maar twee vrouwen in jouw leven, Liesbeth en Diana". "Ja. Dat klopt. Diana is dood. Er is er dus nog maar eentje over", heb ik hem daarop geantwoord. Het zaaien is nu achter de rug. De kunst is nu om al die plantjes water te geven, te onderhouden en te laten bloeien. Om je een indruk te geven dat ik tevens in het heden leef en naar de toekomst werk beschrijf ik jou hieronder de ontwikkelingen van gisteren. Het ideale management-team bestaat uit 12 mensen van alle tekens van de dierenriem. Dat is mijn basisfilosofie teruggaand op de Ronde Tafel van Koning Arthur, zoals beschreven in mijn boek d.d. 31 augustus 1997. Gistermiddag ben ik met de trein van 15.40 naar Velp vertrokken.V. Nijmegen Centraal 16.12 A. Velp 16.45. Bezoek aan de Apple-shop in het winkelcentrum De Heuvel i.v.m. problemen met de computer. Korte afspraken gemaakt met Wim ten Hove. Tijdens de treinreis raakte ik tussen Arnhem en Velp in gesprek met een Russische goed Engels sprekende jongeman, nadat ik in METRO het volgende bericht had gelezen.
Tsarenkroon voor jarige Poetin. Naar aanleiding hiervan heb ik de Russische medereiziger mijn visitekaartje gegeven van TRAFFORD Publishing, aangezien hij liet weten ook in Canada te zijn geweest en ik mij in Moskou min of meer met de voorbereiding van Poetins staatsbezoek aan Nederland heb beziggehouden door mijn boek in het Russisch te laten vertalen. Ik verwacht dan ook dat de heer Poetin hiervan een exemplaar meebrengt naar het Paleis Noordeinde volgende maand. Na mijn bezoek aan De Heuvel ben ik naar de sauna in de Emmastraat gegaan. Sjaak van de Aandelen was al aanwezig. Later voegde zich Jan Struyk met zijn vriendin Jessica bij het gezelschap. Dat was weer reuze gezellig. Even bijpraten inzake de nog te verwachten betaling van een aantal openstaande posten door mijn debiteuren, de verkoopcijfers van mijn boek en overname van de voetbalclub Vitesse als werkmaatschppij van CERVANTES HOLDING. Hierbij heb ik mijn gesprek met Herman Veenendaal gememoreerd waarop Herman mij aan zijn vrienden heeft voorgesteld als "de nieuwe eigenaar van Vitesse". Ik heb Herman toen ook laten weten dat Karel Aalbers (eveneens uit Velp afkomstig en woonachtig te Eerbeek als hij niet in Marbella vertoeft) vermoedelijk kennis heeft genomen van mijn businessplan en klaarblijkelijk overal het woord "Cervantes" of "Instituto Cervantes" heeft vervangen door "Vitesse". "Dat is valsheid in geschrifte" heb ik Herman en de overige "Vrienden van Vitesse" daarbij laten weten. De juridische procedure die terzake dient, is nog niet afgerond. Na uitspraak van de rechtbank kan tot overname worden overgegaan en de naam worden veranderd. Wal-Mart kan dan als shirtsponsor optreden. Zij hebben mijn boek immers in hun collectie opgenomen. Ik mag aannemen dat zij er wel in zullen slagen een kleine tien tot honderd miljoen exemplaren van mijn boek te verkopen met de medewerking van alle betrokkenen. Ze verkopen mijn boek onder de adviesprijs. Dat heeft echter geen invloed op de hoogte van de door mij te ontvangen royalties. Ik zal hen ruimschoots daarbij belonen. Dat betreft uiteraard ook de vordering op Harrods. Voorlopig moet ik het nu dus nog even met een WAO-uitkering doen, maar volgens Jan Struyk komt daar gauw verandering in. De deadline van 28 september jongstleden is immers al bereikt. Dat denkt Sjaak van de Aandelen eveneens. Sjaak is met name geïnteresseerd in de positie van Cor Boonstra binnen dit ontwikkelingsproces. Endemol dient immers ook als werkmaatschappij van CERVANTES HOLDING te worden omgezet in Cervantes Productions. In de stiltecabine raakte ik in gesprek met een dame uit Oosterbeek a) over het fenomeen 'stilte' en b) heb ik haar laten weten dat ik met Prinses Diana een nieuw familiebedrijf aan het opzetten was. "Je bent gek" zei ze. "Dat zei een jongen uit Monaco mij ook in Stratford-on-Avon op 28 april 1997: "You and Princess Diana? You're mad." Waarop ik heb geantwoord: "Everybody thought so, but I am not!". Einde citaat. In de periode 1993-1994 was dat een aardige dekmantel, maar die heb ik thans afgelegd. Toen had ik geen andere keus, hoewel het beter ware geweest om mij onmiddellijk een kantoor op KENSINGTON PALACE te verstrekken. Ik heb de dame ook laten weten dat ik op 5 mei 1995 in Oosterbeek bij Hartenstein op een tank ben gaan staan in navolging van Boris Jeltsin onder het motto "De Tirannie verdrijven". Daags daarop was mijn auto wederom gestolen - voor de laatste keer - en was ik genoodzaakt alles op de fiets af te werken, waarvan alleen de banden konden worden opgeblazen. Daarna liet ik Dagmar, die uit de voormalige DDR afkomstig is, weten dat ik in de zomer van 1997 met Boris Jeltsin 'a jenever' heb gedronken op het Domplein in Utrecht. Hij was daar toen met twee Zweedse heren op bezoek ter voorbereiding van zijn staatsbezoek aan Zweden kort daarna. Reden waarom ik vanzelfsprekend ook in het Kremlin naamsbekendheid heb opgebouwd. Op dat moment kwamen er drie heren binnen. Zij spraken Russisch met Dagmar. Ik trof hen even later in de saunacabine. Ook Sjaak van de Aandelen was daarbij als geïnteresseerd luisteraar aanwezig. Op mijn vraag waarvan de heren afkomstig waren lieten zij mij weten "Uit Koerdistan. Irak. Van Saddam." Daarbij heb ik laten weten dat de broer van mijn voormalige echtgenote daar nog heeft gewerkt aan de stuwdam van Mosul. Dezelfde broer die mij in de winter van 1992 heeft geadviseerd mijn huwelijk met zijn zuster te verbreken onder het motto: "Sommigen zijn gelukkig getrouwd. Ik ben gelukkig gescheiden". Hij had in die tijd nog steeds belangstelling voor mijn overbuurvrouw, waarmee hij zijn relatie op mijn instigatie op een mooie nacht op 28 januari had verbroken vanwege haar ongevraagde bemoeienissen in mijn persoonlijke omstandigheden. Al deze wisselende relaties wordt ook nog steeds het spel met de "Poppetjes" genoemd. Eén van de heren leek erg veel op Mohammed Reza Pahlevi, de voormalige Shah van Perzië ofwel Iran. Sjaak van de Aandelen verwonderde zich erover dat ik zoveel kennis in huis had en adviseerde mij aan een van de Nederlandse tv-quizzen deel te nemen. "Eerst het bedrijf van de grond, de PR komt later wel" is daarbij mijn standpunt. Met de Irakezen verder gemoedelijk van gedachten gewisseld over de oudste beschaving die wij kennen tussen de Eufraat en de Tigris. Het oude Babylon. De illegale president van de Verenigde Staten van Noord-Amerika heeft zijn standpunt terzake thans gematigd. Hetgeen mij deugd doet. Hij heeft een tactisch slimme zet gedaan om de heer Bin Laden verantwoordelijk te stellen voor de aanslagen van 11 september vorig jaar. Elk logisch denkend mens kan nagaan dat dat anders is. Mohamed Al Fayed is verantwoordelijk en aansprakelijk voor de dood van de moeder van de Britse kroonprins. Ik heb terzake een aanklacht tegen hem ingediend als eigenaar van de Limited Company Instituto Cervantes England and Wales. Reeds in september 1997 heb ik hem bij de Britse ambassadeur (Mevrouw Rosemary Spencer) voor de dodelijke ontvoeringspoging verantwoordelijk gesteld omdat hij onvoldoende veiligheidsmaatregelen had getroffen. Veel bewijsmateriaal tegen de heer Al Fayed is in handen van de CIA. Deze informatie berustte wellicht in de Twin Towers en het Pentagon. Mohamed Atta, de kamikazepiloot van het eerste vliegtuig was een Egyptenaar. Al Fayed beschikt ook over eigen piloten. Ik denk dat ik die Irakeze koerden gisteren een goede dienst heb bewezen door hen daarop te wijzen. Ook is het een goede zaak dat door het ingrijpen van Marian Bush's vermoedelijke familielid in het Witte Huis de aandelen van Wal-Mart zijn gestegen. Nu de verkoopcijfers nog. Koningin Elizabeth komt blijkbaar niet naar de begrafenis van Prins Claus. Letters to Diana, Princess of Wales bevindt zich echter al in het Koninklijk Huisarchief. Zij zou er derhalve goed aan doen toch te komen. Met de trein van 22.55 ben ik naar de Keizer Karelstad teruggekeerd. Dit is een voorbeeld van hoe besluitvormingsprocessen worden geïnitieerd. Er worden in mijn werkgebied dagelijks belangrijke besluiten genomen. Ik houd daarbij wel graag de leiding. Nu nog de honorering. Ik hoop dat ik jouw vragen thans naar tevredenheid heb beantwoord. TOT VRIJDAG. JOHN Subject: Correctie "Verbeter de creativiteit" Date: Wed, 09 Oct 2002 22:53:36 CC: Drs E.H. Halbertsma Lieve Schatten, Ik heb nog een vergissing gemaakt. De kreet "Verbeter de creativiteit door een Schop onder de Kont" van het adviesbureau Van Goethem te Vught dateert van december 1986 in de Boslaan 6 te ZEIST en niet van 1987, zoals abusievelijk vermeld. De "Emmastraat" in Velp moet zijn "Stationsstraat". Mijn excuses voor deze inconveniëntie. Hartelijke groet,