Woensdag 20 maart 2002 1.09 Terug uit 's-Gravenhage en Leiden. Vertrek Dukenburg 08.50. Aankomst 's-Gravenhage 11.00 uur. Met tram 17 van 11.10 naar halte Vredespaleis.

Er stond een rij van een kleine veertig mensen buiten voor de deur van het Consulaat van de Russische Federatie. Hoewel gisteren was afgesproken dat ik niet in de rij behoefde te gaan staan, werd ik nu niet binnengelaten. Er restte mij dus niet veel meer dan achter aan te sluiten. Om 12.45 werd het laatste groepje binnengelaten. Morgen kan ik tussen 10.00 uur en 12.00 uur het visum ophalen met het 'lot van Ernst & Luim': nummer 794 roze.

Dus geen "Oranje" deze keer. Die familie kwam even later in beeld toen ik de Zeestraat was uitgelopen. Even langs het huis van Willem-Alexander. Ik heb hem maar even met rust gelaten in deze wittebroodsweken. Ook Hare Majesteit was druk aan het werk, zo af te gaan op de Koninklijke Standaard, die fier wapperde boven het Paleis Noordeinde. Daarom gewoontegetrouw even bij de Koninklijke Stallen binnengewandeld. De heer Drs. B. Woelderink, conservator van het Koninklijk Huisarchief, kwam net aanfietsen.

Dat kwam goed uit. Het bood mij de gelegenheid hem ten behoeve van het Koninklijk Huisarchief en de gehele Koninklijke Familie het derde exemplaar van mijn Letters aan te bieden. Ik heb de eerste pagina van het boek beschreven met de balpen van de Stichting Cervantes Benelux en de heer Woelderink herinnerd aan hetgeen er in het weekend van 31-07/01-08-1996 heeft voorgedaan rond het Instituto en het hartzeer dat ik daaraan had overgehouden tot in het St. Peter's Hospital.

Daarom heb ik een lid van het management van 't Goude Hooft ook een visitekaartje verstrekt rond het thema "If I were a carpentar and you were a lady, would you marry me anyway? Would you be my baby?" Die lentebubbels deden mij overigens denken aan mijn bezoek aan Bar Bodega Keyzer te Amsterdam op 29 maart vorig jaar.

Op de Vijverberg werd ik al direct door een trouwauto ingehaald, die mij automatisch aan Alex van 't Hooft deed denken. Op het Plein stonden de paparazzi alweer te wachten voor het gebouw van de Tweede Kamer. Zij hadden echter klaarblijkelijk nog geen kennis genomen van mijn boek. Met die witte auto in mijn achterhoofd ben ik ook even naar de Malietoren gegaan, om te zien of Frits Wiersema vrij was. Volgens afspraak zou ik nog een keer bij hem langskomen. Morgen is hij om 12.30 uur vrij. Ik hoop dat ik dan in het bezit ben van mijn visum.

Hierna even een tussendoortje via Leiden naar de Pub Northend op het Rapenburg. Mijn kerstkaart van 1997 hangt daar nog steeds aan de muur. Die heb ik daar afgegeven op 28 november van dat jaar. Vandaar dat ik Simone uit Ierland ook een visitekaartje heb verstrekt ten behoeve van het management van de zaak, die eerst in 1997 is opgericht. Een historische coïncidentie derhalve.

Traditiegetrouw weer eens een broodje haring genuttigd voor mijn vertrek uit Leiden om 16.37. Rond 18.45 ben ik op den Dukenburg teruggekeerd. Ik denk dat ik ook maar weer eens aan trouwen moet gaan denken. Maar wie deze keer de gelukkige wordt is nog niet bekend. Ik ontving om 10.18 het volgende bericht van Manuel Bordoy <asesoria.educacion@wxs.nl> Estimado Sr.van der Heijden: Acuso recibo de su mensaje en el que incluye un fichero que no puedo abrir. De todas maneras, no es necesario que me lo vuelva a reenviar puesto que esta oficina no se ocupa asuntos de índole comercial, tales como planes de empresa. No obstante, le agradezco muchísimo su interés. Atendiendo su petición le envío una versión escrita de nuestros talleres sobre "El aprendizaje mediante tareas" Atentamente: Manuel Bordoy. Dit lijkt mij een goede insteek. Ik vraag mij dan echter wel af waarom de Vereniging Instituto Cervantes in Madrid dan een handelsmerk heeft gedeponeerd bij het Patent Office in Londen.

21 MAART 2002 EVERYWHERE I GO MY SHADOW WALKS BESIDE ME