JH/LH990527. Betreft: DE BAAK EENS VERZETTEN Woensdag 26 mei 1999, Dear Elizabeth, Klinkt als: "De bakens verzetten". Ik ben benieuwd hoe dat gebeurt. Vandaag maak ik geen gebruik van het internet aangezien naar men zegt elke 26ste van de maand het Tsjernobylvirus actief schijnt te zijn. Vandaag is het ook precies een jaar geleden dat mijn vader is overleden. Dat neemt niet weg dat ik je blijf schrijven zodra er iets te melden valt. Dat is thans beslist het geval. Ik lees vandaag namelijk het volgende artikel op de pagina's 389 tot en met 392 van het vakblad Levende Talen 540. Het artikel is van de hand van Nicolien Montessori. Nicolien is volgens het blad sinds 1988 verbonden aan de Hogeschool van Utrecht als docent literatuur van Spaans-Amerika, vakoverstijgend literatuuronderwijs en literatuurdidactiek. Zij heeft meegewerkt aan het beschreven uitwisselingsprogramma en voert er de coördinatie van. Zij verzorgt nacholingscursussen op het gebied van literatuuronderwijs en zelfstandig leren in Nederland en Spanje. Zij is voorzitter van de sectie Spaans van Levende Talen en publiceert regelmatig in het tijdschrift Tsjip/Letteren. Het is voor mij een verademing om dit artikel te lezen. Eindelijk een frisse wind door de vereniging. Ik ben Nicolien dan ook zeer dankbaar voor dit artikel. Het past geheel in mijn streven naar de ontwikkeling van een Europees onderwijssysteem waarover ik de voormalige staatssecretaris van O, C en W heb ingelicht. Ik kan dat natuurlijk niet allemaal alleen. Graaf Karel van der Heyden heeft zich in de tijd van Napoleon beperkt tot de hervorming van het onderwijsstelsel in het departement van de Oise, ten noorden van Parijs. Dat was al een hele klus. Met de moderne communicatiemiddelen moet het nu wel lukken binnen de grenzen van de Europese Unie. Het ziet er nu naar uit dat mijn ideeën al iets beter worden begrepen, afgaande op de kabinetsformatie.

Donderdag 27 mei 1999
Het is heet. Zeer heet. Gisteren ben ik bij de Engelsen op bezoek geweest in verband met de voetbalwedstrijd Bayern München
tegen Manchester United. Boy what a Night!!! Ik had het al voorspeld. Uiteraard ben ik voor die gelegenheid naar de London Pub gegaan. Windsor en zijn echtgenote waren ook aanwezig. Ik had voor hen mijn favourite sweatshirt aangetrokken uit Earls Court (Stand back!!! Stand back!!!). Ik sprak met hen uiteraard over mijn bezoek aan Windsor in juli 1966 toen Engeland de wereldbeker won. De finale ging toen tegen de Duitsers. Het was in die tijd gebruikelijk dat onze oosterburen altijd in de laatste minuut een beslissend doelpunt wisten te scoren. Zo ook in die zinderende finale op Wembley. Kort voor tijd stond Engeland met 2-1 voor. In de allerlaatste minuut kopte Uwe Seeler de gelijkmaker in. Dat werd dus verlengen. Alan Ball maakte in de verlenging aan alle onzekerheid een eind door twee keer te scoren. Engeland was wereldkampioen! De wedstrijd heb ik via de televisie gevolgd in een televisiewinkel naast de huidige Pizzahut, waar William ook regelmatig een hapje gaat eten. 's-Avonds heb ik het concert van The Who bijgewoond. Je weet wel, van Tommy. Het was een excellent atmosphere. Roger Daltrey en Pete Townshend sloegen na het voor het eerst ten gehore brengen van My Generation van de weeromstuit met hun elektrische gitaren de gehele geluidsinstallatie in gruzelementen. Leuk. De heren kregen een welverdiend applaus van het publiek, dat niet van zijn stoel te branden was. Aan die Duitse traditie heeft Marco van Basten in 1988 een eind gemaakt door in de laatste minuut in Hannover tegen de Duitsers de winnende treffer te plaatsen in de halve finale van het Europees kampioenschap. De eer was gisteren dus aan de Engelsen om dat nog een keer dunnetjes over te doen. De Mancunians hadden de gewonnen cup final van afgelopen zaterdag nog in de benen en werden derhalve alras door de Lederhosen overvleugeld, hetgeen resulteerde in de goal van Basler. Gelaten bleven wij de wedstrijd volgen en ik liet mijn Britse vrienden en vriendinnen - waaronder een dame die verdraaid veel lijkt op Sophie, en veel belangstelling toonde voor mijn shirtje - weten dat het tijd werd om te scoren. Mijn trein ging immers om 22.45. Voor half elf moest de zaak dus beslist zijn. Na het verstrijken van de officiële speeltijd hoor ik de BBC-verslaggever nog zeggen: "Manchester has still got three minutes left". Ik heb mij derhalve op dat moment actief met de situatie bemoeid en het publiek aangemoedigd door een luidkeels "Now!!!" aan te heffen. Ik voelde er immers weinig voor om opnieuw de trein naar Málaga voor mijn neus te zien wegrijden. Klaarblijkelijk is mijn aanmoediging wel doorgekomen in Camp Nou, want nog geen seconde later lag de gelijkmaker al in het Duitse doel. Reden waarom ik direct na de aftrap luidkeels ten gehore bracht: "And now another one". Hetgeen geschiedde: 2-1 voor The Reds. Mijn werk zat erop. Het voetbalveld was omgetoverd in een Duits slagveld. Zelfs dat andere kale mannetje - de heer Collina - moest eraan te pas komen om de heren uit het Hofbrauhaus overeind te krijgen. Ik heb nog even afscheid kunnen nemen en ben vervolgens huiswaarts getogen met de woorden in mijn achterhoofd van de coach van het Engelse elftal in juli 1966, toen hem werd gevraagd wat hij de volgende dag zou gaan doen. Zijn antwoord: "Tomorrow we're going back to work again". And so do I. Vandaar dat ik nu even kijk hoe het staat met de lijmpoging van de heer Tjeenk WillinkD66 stelt harde voorwaarden. Dat ziet er dus goed uit. Thom moet echter uitkijken dat hij niet een te grote broek aantrekt. Mijn moeder vindt hem wel een "aardige krullenbol", maar het wordt wel oppassen geblazen voor mijn goede vriend uit Warmond. Ik lees eveneens:
Engeland in rep en roer om borst Sophie. door Petra Janbroers. De Britse koninklijke familie is in rep en roer door de publicatie gisteren in het boulevardblad The Sun van een topless-foto van Sophie Rhys-Jones, de aanstaande bruid van prins Edward. Uiteraard was dit thema gisteren ook even onderwerp van gesprek in The London Pub. Het is hier echter gebruikelijk dat dames topless gaan. Vooral als het heet is, zoals vandaag. Verder wil ik hier niet op ingaan, want ik heb nog steeds een zwak voor blonde Engelse ladies. Vooral voor degenen die serieuze belangstelling tonen. Liefde is... ...hem zijn krant laten lezen. Het is beter om de Daily Mail door te nemen dan The Sun. Dat laatste blad heeft al veel te veel schade aangericht. Het wordt tijd dat ze eens worden aangepakt. Dus: Bel es naar BUCKINGHAM PALACE! En tenslotte: verzet de Baak eens naar de Zuidkust. ¡Desde España un Saludo! P.S. Ik heb nog een rood shirtje van je. Van die volleybalwedstrijd in Oegstgeest. Die heb je nog van mij tegoed.

27 MEI 1999 SURPRISE SURPRISE