8 juni 1998. Betreft: CONCERT FOR LIFE . Kenmerk: JH/LH980608. Beste Liesbeth, Zondag 7 juni 1998. Het was een zeer druk, inspannend, boeiend, bevredigend en inspirerend weekend. Het Lorca-diner heb ik afgesloten tezamen met de organisatoren van de Lorca-dagen. Er kwam een rozenkoopman binnen met rode en gele rozen. Keurig verzorgd. De jongedames Olga Henny en Annemarie Verhoeven heb ik het verhaal verteld over het sinterklaasgedicht dat ik ooit voor jou geschreven heb en dat zij eraan hebben meegewerkt om die droom van rood en geel weer voor een stukje verder waar te maken. Beiden hebben daarom een rode en gele roos van mij ontvangen. Eva uit Granada keek enigszins teleurgesteld. Zij krijgt uiteraard binnenkort een witte roos van mij. Zij wordt ooit mijn Spaanse Engel, denk ik. Ik had een Franse buurman aan tafel. Diana was het gespreksthema. Hij vond dat de situatie teveel commercieel wordt uitgebuit. Hierop heb ik hem laten weten dat niemand buiten mij en de erven Spencer om gerechtigd zijn om haar naam en beeltenis te gebruiken. In dit verband denk ik eraan een tweede Concert for Life te (laten) organiseren in het Amsterdamse Concertgebouw ten behoeve van de Stichting Cervantes Benelux. Ik heb dit thema besproken met de zangeres Sonja Van Lier (sopraan), Van Straelenlaan (nummer onduidelijk), 3762 CV Soestdijk, of Nederlands Impressariaat.
Zij heeft vrijdagavond Spaanse liederen van Lorca ten gehore gebracht. Ik wil daarbij eveneens Lynne Dawson uitnodigen en de al eerder in mijn brieven genoemde artiesten. Ik neem hieronder de basisgegevens op van de organisatie van deze dagen. "Programma, produktie, coördinatie: Olga Henny en Annemarie Verhoeven i.s.m. de Gawan Stichting. Zakelijk advies/administratie: Marieke Janssen, Jurist administratie. Raad van Advies: Donna Corboy, Noël Fischer, Rini Kersten. Logo Lorca-dagen: Richard Wendling. Drukkerij: Drukkerij Ecoplus, Utrecht. Ontwerp: Marc Jeuken. Met dank aan: Gawan Stichting, Instituto Cervantes, Centro Flamenco Puro, Winkel van Sinkel, filmtheater 't Hoogt, Wim Marseille en studenten Faculteit Beeldende Kunst en Vormgeving, Eric Kroes/Europ d'Art, Fundación Federico García Lorca Madrid, Drukkerij Ecoplus, alle vrijwilligers, al onze vrienden en bekenden die ons van advies voorzien hebben. De Lorca-dagen werden mede mogelijk gemaakt met financiële steun van de gemeente Utrecht, Anjerfonds Utrecht, Fentener van Vlissingen Fonds en het Stichting Elise Mathilde Fonds." Ik neem mij voor deze groep bij de organisatie van het Tweede Concert for Life te betrekken en de organisatoren van het eerste concert in Leiden te raadplegen. Aan tafel heb ik hierover met Annemarie Verhoeven al enkele ideeën uitgewisseld Ook heb ik haar in kennis gesteld van mijn Cervantes Plan, waarin alle betrokkenen - dus ook onze Spaanse collega's - een rol krijgen toebedeeld. Daarbij heb ik benadrukt niet te kijken naar tegenstellingen, maar naar ieders toegevoegde waarde. Dat bleek een eye-opener en ik heb de indruk dat er thans begrip is ontstaan voor mijn ideeën. De brug met het Domplein is dus geslagen. Halleluia (New London Chorale).
Maandag 8 juni 1998. Ik hoop dat hij thans tot de uitvoering van mijn beleidsplan overgaat in samenwerking met betrokken partijen. Ik hoop eveneens dat jullie op dat punt een goed woordje voor hem kunnen doen. Mijn laatste brief met de titel Ontroerend Goed dateert immers nog pas van afgelopen donderdag. Ik vertrouw er wel op dat die vergadering doorgaat. De Belgische situatie is echter - helaas - veranderd nu ABN Amro zich terugtrekt uit de strijd om de Generale Bank. De directie van de Generale heeft het bod 'vijandig' verklaard. Ik ben het - mét topman Jan Kalff - echter niet met de Belgische argumentatie eens. Ik heb nog nooit een overnametransactie gevolgd die zo met open vizier werd gestreden. Het Kalff is echter nog niet verdronken. ABN Amro is nog steeds de grootste bank in de Benelux, en houdt volgens analisten een goede uitgangspositie om op eigen kracht verder te groeien in Europa. Kalff (Tel. 8/6) is ook niet ontmoedigd. De meest geschikte overnamekandidaat in het kader van mijn Business Plan is de Zwitserse Bank Cervantes Helvetia. (29 oktober 2008: Dit was een vergisisng. Ik dacht in die tijd aan wat later VERZEKERINGSMAATSCHAPPIJ CERVANTES EGUROS HELVETIA bleek te zijn. Dit is wel Interessant voor AEGON). Als Kalff daar de hand op weet te leggen, dan kan het niet meer stuk. Dit verzekeringsbedrijf is ook al actief in Spanje, met een prachtig kantoor in Alicante. Dus Jan heeft mijn zegen op dat punt. Met mij krijg je geen ruzie. Als je maar meewerkt. Dat verwacht ik van al mijn collega's en geliefden. Daarom heb ik vannacht - volgens afspraak - gelezen wat Harry bezielt. Volgens Harry heeft het netwerken van de jaren tachtig, waarin halen en krijgen een belangrijke rol speelden, plaats gemaakt voor een netwerk waarin geven en het je in dienst stellen van het grotere geheel voorop staan. Met andere woorden: 'Wat kan ik betekenen voor deze organisatie?', in plaats van: 'Wat kan deze organisatie betekenen voor mij?'. Hiermee heeft Harry een belangrijke nieuwe trend gezet waar ik het volledig mee eens ben. In de jaren tachtig heb ik als toenmalig levend netwerk de ervaring gehad dat alle liefde van één kant moest komen. De 'spin in het web' was de aangever. Mijn werkdag bestond feitelijk uit 24 uur. Het werk ging mee in de slaap. Als dat lukte. 's Morgens vroeg stond de telefoon rood gloeiend en in 90% van de gevallen waren het telefoontjes die mij noopten voortdurend problemen van een ander te moeten oplossen. Die tijd is definitief achter de rug. Jij hebt mij ervan bewust gemaakt dat een ander ook verantwoordelijkheid kan nemen voor het geheel. Ik heb nu dus ook mensen nodig die mij vertellen wat zij voor mijn organisatie kunnen betekenen. Er staat nog meer in grafitti op Utrechtse muren. Er is inmiddels al weer veel van verwijderd. Bij voorbeeld de term "Number One" bij de bel van de arrondissementsrechtbank aan de Maliebaan, in het groen.
Onder het raam van King Arthur's Pub staat in rode letters ISM, Internationaal Stafmedewerker, dus. Dat doet mij denken aan een nieuw huwelijk met een oude partner. Ik ga echter geen homo-huwelijk aan. Jij bent voor mij dus nog steeds in beeld, ervan uitgaande dat de directie van de Baak inmiddels heeft geaccepteerd dat huwelijken haast per definitie tijdelijk zijn. Daarom spreekt Harry's intro over het kerend tij mij ook zo bijzonder aan. In de tijd dat wij elkaar niet hebben gezien of gesproken hebben wij los van elkaar op eigen kracht moeten doorgaan op de gezamenlijk ingeslagen koers. Voor mij is het zeven jaar eb geweest. Ik drijf nu mee met het tij totdat het vloed wordt. Daar kun je aan meewerken. We hebben elkaar inderdaad allemaal nodig. Ik ga verder met het geven van feedback. Dit sluit geheel aan bij hetgeen ik je in al mijn brieven heb geschreven. Met name de metafoor over loyaliteit en partnership. Ik heb eveneens behoefte aan free-lancers die mijn organisatie tot bloei zullen brengen. Peter Ottenhoff heb ik met name steeds in mijn brieven genoemd omdat hij ervaring heeft met het aansturen van free-lancers. Dat wordt naar mijn idee één van zijn belangrijkste taken in de toekomst. Ik vervolg. "De nieuwe elite. Na de landadel, het handelspatriciaat en fabriekseigenaren (thans: captains of industry) komt er een nieuwe elite op: de 'professionals'. Het zijn de ondernemers zonder onderneming. Soms met één been in de oude economie (een deeltijdaanstelling bij een bedrijf of aan de universiteit - o.a. OTTENHOFF, JH), maar de bulk van de activiteiten verrichtend daarbuiten. Vaak beschikken zij over meer dan één visitekaartje en werken met verschillende rechtsvormen. Een kleine groep, dat zij toegegeven, maar een voorhoede." Daar ben ik het volledig mee eens. Ik kom uit de eerste categorie voort. Jij uit de tweede. Ik beschouw mij ook tot de categorie 'professionals'. Ik heb al heel wat visitekaartjes gebruikt. Gisteren was het de stichting, morgen wellicht de holding weer. We zijn inderdaad een voorhoede en om in voetbaltermen te spreken is het moment thans aangebroken om aan te vallen. Aanvallen!!! Dus. Aanvallen!!! Dan worden we ook nog wereldkampioen voetbal. Daar ben ik van overtuigd. Daarom draag ik Diana's shirtje weer vandaag.
De aanvallende troepen kunnen dan op dezelfde wijze voor de opbouw van mijn organisatie aan het werk als onze voetballers. "Wijers is een professional, een managementconsultant". Daarom heb ik hem ook nodig. "De rand van de economie (diensten) is de kern geworden. Tien tot vijftien procent van de diensteneconomie is hoogwaardig, kennis-intensief, professioneel. De sector van de personal services groeit als nooit tevoren." Dat moet voor Sylvia Tóth helemaal een motief zijn om in Cervantes Recruitment & Selection te stappen, op zo kort mogelijke termijn. Liefst morgen. "Werkgeven wordt een individuele aangelegenheid. Professionals besteden uit, werkzoekenden, gedreven door verslechterende uitkeringen, nemen aan. De nieuwe economie. Zo doemt een nieuwe economie op die trekjes vertoont van de negentiende eeuw. Een herverdeling van arbeid langs andere lijnen komt in zicht. Dat vergt culturele aanpassing. Vijftig procent van de studenten geven aan voor zichzelf te willen beginnen." Daartoe biedt jullie 'Starter van het Jaar-programma' een uitstekende mogelijkheid. Ik herken mij ook in het bijzonder in de tekst op blz. 52: "Zoeken naar heelheid. Voor veel mensen is werken een hobby. Zij hebben ooit een vak gekozen waarin ze het merendeel van hun kwaliteiten, interesses en persoonlijke groei kunnen verwezenlijken. Zij ontmoeten mensen die belangrijk voor hen zijn, ze worden op een leuke manier uitgedaagd en kunnen ziel en zaligheid kwijt in hun werk. Ons werk, onze relatie, soms voelt het hele leven als een te kleine jas die we graag eens willen uittrekken. En omdat dat vaak niet mogelijk is, proberen we op andere manieren toch kwaliteit aan het leven te geven. We 'corrigeren' ons leven als het ware, door eigenschappen te ontplooien die we in ons werk niet kwijt kunnen. We zoeken naar activiteiten die ons echt het gevoel geven dat we ze heel graag doen, zoals: opgaan in sporten en hobby's, yoga en meditatie beoefenen, theaterbezoek, een avond uitgaan, met vakantie gaan of zelfs een dieet volgen. Extremere voorbeelden zijn: een week vasten, voor langere tijd reizen - waarbij soms huis en baan worden opgezegd -, in therapie gaan of een studie oppakken. Soms zijn we niet in staat de 'correctie' bewust ter hand te nemen en dan corrigeert het leven zichzelf: we worden ziek, gaan scheiden of verliezen onze baan." Ik heb het allemaal gedaan en ervaar het als verrijkend. Alleen de afstand tussen mijn kamer en die van jou vind ik nog te groot. Ik zal dus weer terugmoeten naar de zee. Zowel aan jouw zijde als aan de overkant. Ik reken dus op je. Voorts kijk ik naar wat Loek bezielt. Loek's centrale thema is de Liefde. Het boek is begonnen met het thema verantwoordelijkheid en eindigt met de liefde. Over dit onderwerp heb ik vaak nagedacht in de tijd dat ik met jou samenwerkte. Ik ging toen naar het strand en schreef in mijn dagboek: "Liefde en verantwoordelijkheid zijn als zee en strand, maar waarin zit nu het verschil?" Dat heeft Harry al voor een deel aangegeven en Loek Brons gaat daar op door. Bij het vijfjarig bestaan van Carnac geeft hij zijn persoonlijke gedachtengang over zijn drijfveren in het leven. Carnac is dus ontstaan in 1991. Het jaar dat ik in NOORDWIJK ben vertrokken. De naam staat voor Communicatie, Aandacht, Relatie, Netwerken, Acceptatie en Creativiteit. Kijkend naar dit boek heb ik ook weer de indruk dat ik in de spiegel kijk. Ik zie hierin beschreven wat ik altijd heb gedacht en ook met jou besproken. Het bevat in wezen nog niet veel nieuws. Loek's belevingswereld spreekt mij echter wel aan. Mijn mening: Nog belangrijker is je zwakke punten te erkennen en mensen te vinden die je op die punten kunnen aanvullen. Alleen wie zijn grenzen kent, kan ze verleggen. Hierbij denk ik aan het briefje dat jij me ooit hebt gestuurd met de mededeling "Mijn vermogen om mijn grenzen aan te geven is vanaf nu afgesloten". Daar kon ik mij zeer goed in verplaatsen. Ik hoop daarom dat je in de tijd dat ik aan de zijlijn heb gestaan gegroeid bent in dat opzicht. Dat moet wel. Het is inderdaad een feit dat je een klant maar één keer kunt bedonderen en dat het daarna is gebeurd. Dat geldt ook voor een zakelijke partner. Een 'levend' voorbeeld daarvan was de oprichter van het Instituut voor Bedrijfskundige Opleidingen. Hij was de auteur van het 'bedrijfsadvies' dat hij in 1986 aan mijn partners had gegeven onder het motto Verbeter de creativiteit door een schop onder de kont. Daar is hij inderdaad goed in geslaagd. Dit advies heeft heel wat creativiteit losgemaakt, met name gebaseerd op de oude volkswijsheid Wie kaatst kan de bal verwachten. Vandaar dat ik zo'n grote voorliefde voor Friesland heb ontwikkeld en de liefde in mij heeft wakker gemaakt. Tenslotte heb ik ook nog een soortgelijke slogan als de heer Brons. 'U leert niet zomaar Spaans. U leert Spaans bij Cervantes'. Vastgesteld dient nog te worden wie daaronder wordt verstaan. Om in geloofstermen te blijven heb ik gekozen voor de Heilige Drie Eenheid: Spaans - Nederlands - Engels. Die laatste twee vertegenwoordig Ik. Er kan dus weer stevig gebrainstormd worden hier in Utrecht. Een andere Loek is mijn goede vriend Loek van Munster. Loek is - zoals je weet - gezagvoerder bij de KLM. Ik heb met hem in de loop van de jaren zeer intensieve en diepgaande gesprekken gevoerd waarbij ik mijn bedrijf heb vergeleken met zijn toestel. Het betrof met name het begrip op koers blijven. In de bossen van Maarn heb ik in de tijd dat mijn energiebronnen het lieten afweten uiteengezet dat die situatie vergelijkbaar was met een vlucht van Zuid-Amerika naar Amsterdam en een tekort aan brandstof onderweg. Daarvoor diende zijn toestel een tussenlanding te maken op de Azoren om vervolgens verder te kunnen vliegen. Ik heb hem daarbij laten weten dat mijn koers gericht was op twee vuurtorens: de London Lighthouse en de Vuurtoren van NOORDWIJK. Na mijn ontslag in 1991 ben ik al direct in therapie gegaan. De basis van de gesprekken vormde de foto van jou en Bert Hortensius naast die vuurtoren. Bert hoorde daar niet thuis in mijn visie. Nochtans heb ik mij nadien op de London Lighthouse georiënteerd. Nu zowel de Engelse vuurtoren als het licht uit Nijmegen zijn gedoofd, is er nog maar ééntje over. En dat ben jij. I remember 17-09-1997 1 Corinthians 13:
Ik kijk in dit verband nog even naar jouw getuigschrift van juli 1991: "De heer Van der Heijden heeft zich steeds laten zien als een personeelslid met een groot verantwoordelijkheidsgevoel, een grote betrokkenheid voor het geheel, een klantgericht optreden naar buiten en met gevoel voor kwaliteit en zorgvuldigheid in de door hem vervulde werkzaamheden".
Ik heb het met veel Liefde gedaan. Ik hoop dat je meekunt naar Engeland. Ik ben het aan mijn eer verplicht dat je met mij meekomt. Afgelopen woensdag ben ik niet naar je toegegaan. Ik laat die beslissing wel aan jou. Dat is je eigen verantwoordelijkheid. Je weet in ieder geval wie mij nu bezielt, Querida (niet Ida dus, sino la del pelo castaño oscuro, porque ella me quiere). Mensen trekken cirkels om zich heen. Ik trek een cirkel om jou en mij, om vervolgens te kunnen uitbreiden. Als je wilt teken ik opnieuw voor jou. Op zijn minst voor zeven jaar. Het contract stellen we op in onderling overleg. Hartelijke groet, JOHN VAN DER HEYDEN. P.S. Ik hoor van de heer Knol dat de heer Goldschmeding multimiljonair is. Hij is dus ook een goede investeerder.