25 januari 1998. Betreft: HOME ALONE Kenmerk: JH/LH980125. Beste Liesbeth, Donderdag 25 januari 1998. Ik zal zuinig zijn. Zo verzend ik mijn laatste exemplaar van mijn Letters nog niet vandaag naar Den Haag, maar maandag, zodat ik aanstaande zondag nog inzage kan geven aan betrokkenen. Ik heb volop vertrouwen in de ideeën van mijn collega's. Jullie dus. Ik vind het wel verontrustend dat er een nieuwe club tegen de monarchie is opgericht. Zelfs een topman als de heer P.J. Vinken van Elsevier staat op het verkeerde been. Ook mijn supporter Paul Rosenmöller is door zijn eigen partij in een situatie gemanoeuvreerd dat hij moet pleiten voor een direct of indirect gekozen staatshoofd. Het NRC van gisteren meldt dienaangaande "Het is een publiek geheim dat Paul niet tot de tegenstanders van het koningshuis behoort en zich wat dat betreft ook niet zo in het eigen verkiezingsprogramma kan vinden". In dezelfde krant treffen we een prima artikel aan van Jaap van Ginneken. Ook dit artikel neem ik in deze correspondentie op. Koningin en kroonprins zijn geen gewone mensen. Ik heb nog nooit zo'n goed artikel gelezen. Het is een uitstekende verwoording van mijn visie. Gisteren was voor mij ook weer zo'n historische dag toen ik het pakket met mijn eerste postzegel bij het postkantoor afleverde.

Die postzegel markeert een historisch moment in de geschiedenis van de Europese monarchie: 22 april 1997. Op die dag heb ik The Princess of Wales benoemd tot Empress of the European Union on a complete legal basis. Daartoe had ik het recht. Vanaf dat moment waren Di en ik formeel de enigen die het gebruik van de Spaanse taal als communicatiemiddel in de Benelux mochten hanteren. Juridisch waterdicht dus. Aangezien BRUSSEL binnen ons werkingsgebied ligt hadden wij beiden vanaf dat moment - in juridische zin - de absolute macht in Europa. Ingeval de Britse Koninklijke Familie mij had toegestaan the changing from the inside bij te wonen, was deze historische foto niet gemaakt.

"Het zal wel ergens voor nodig zijn geweest" zei de woordvoerder van de Engelandvaarders op 28 november jongstleden tegenover Paleis Noordeinde. Dat denk ik ook. Deze week is er een einde gekomen aan een vijfjarige relatie van een in Blaricum wonend zangtalent die pas een CD heeft uitgegeven met de titel Home Alone. Ik ben ook vijf jaar 'home alone' gebleven in de verwachting een nieuwe koningin aan mijn zijde te krijgen. Die hoop heb ik nog steeds. Op de Engelenburg hadden Diana en ik contact met mevrouw Erna Zwart. De heer en mevrouw Vink uit Epe eveneens. Ik heb er geen bezwaar tegen als jij met deze mensen communiceert. De monarchie gaat ook mij aan het hart zoals je ziet uit bijgaande kerstkaart van de Prins van Oranje. In de fitness trof ik een jongedame met een wit shirtje en een rode draak als opschrift. Ik dacht uiteraard ogenblikkelijk aan Companies House in Cardiff, de hoofdstad van Wales. Daarom heb ik de heer Manders de volgende brief doen toekomen: VERDERE ONTWIKKELINGEN. Wist jij overigens dat er mensen zijn geweest die hebben gedacht dat wij een relatie hadden? Ik heet geen Bill Clinton. Maar wat niet is dat kan nog komen. Maar dan wel op een nette manier! Met hartelijke groet.

Bijlage: Kopie kerstkaart van de Prins van Oranje. P.S. Gisteren heb ik nog een hoeveelheid managementliteratuur doorgenomen. In Management Consultant trof ik de informatie aan over Management Selectuur. Ik wil mij hier graag op abonneren maar dien nog even te wachten tot mijn probleem is opgelost. Ik reken daarom op je medewerking.

27 JANUARI 1998 CONTACTEN TER ATTENTIE VAN LIESBETH HALBERTSMA