19 oktober 1997 Betreft: DE TOUWTJES AAN ELKAAR Kenmerk: PJ/OE971019. Beste Liesbeth, De krant van 15 oktober is nog nabezorgd. Lopende zaken heb ik afgerond en ben vervolgens naar de sauna gegaan. Mijn elfde redesign heb ik daar ook afgegeven ten behoeve van het management. Al mijn plannen zijn daar immers geboren. Ik denk daarbij op de eerste plaats aan het Institute of English Studies. Ook nog in de tijd van David Bloch. Hij zat toen op de Schupstoel in Zutphen, maar was een goed verkoper. Dat weet Leonore nog wel. Het was een aardige kerel, David. Hij heeft ook nog voor de Baak gewerkt, heb ik begrepen. Ook heb ik een gesprek gevoerd met Guido, de heer Edelbroek en een Engelsman heb ik de foto van mijn overleden partner laten zien uit het beleidsplan. Ik had in de sauna inmiddels sleutel D 28 9 gekregen. Als je een makelaar belt, denk dan maar aan Kasteel Oegstgeest. Als je daar gaat wonen, kom ik ook. In VEENENDAAL was er al met graffitti 'Riz' aangegeven op de glasbak.
Die reis naar Zuid-Afrika moet dus wel doorgaan. De secretaresse van Peter Snel belde. Zij had het plan ontvangen en ik heb Peter laten adviseren dit met de Startorganisatie te bespreken. Het lijkt mij goed dat er op enkele arbeidsbureaus een vestiging van CERVANTES EMPLEO komt (Nijmegen, Utrecht, Amsterdam, Leiden en Groningen). Een verzoek tot beschikbaarstelling van bestanden met Spaanstalige werkzoekenden ligt al bij de Minister van Sociale Zaken. De onverwachte gebeurtenis in Parijs heb ik niet gepland. Daar was de heer Al Fayed verantwoordelijk voor. Ik wil ook niemand betuttelen, maar het is inderdaad niet leuk om elke morgen alleen wakker te worden. Dat leidt tot depressies volgens de krant. Ik zie dat ook Olav Smits van Waesberghe weer in beeld komt. Hij heeft mij ooit eens gevraagd of jij een goed klankbord was voor mij. Dat heb ik hem bevestigd. Ik heb alleen nooit begrepen wat Cissy heeft bedoeld met 'Houd het maar aan met Liesbeth'. Ghislaine heeft er wel een beeld van denk ik. Ik kwam ze op 2 oktober nog tegen op de Baak. Direct nadat ik de afspraak met mijn Mexicaanse in 't Goude Hooft had afgezegd. Ze heeft ook eens ooit geschreven over Het Grote Geheim en mij gevraagd 'Hoe kun jij nou tegenover Liesbeth aan de onderhandelingstafel gaan zitten?'. Ik denk daarbij ogenblikkelijk aan Theo Mulder. Hij staat op de achterpagina van het maandoverzicht van het Nebib, deze keer. Theo was ooit directeur van MINIHOUSE in Gouda. Dat bedrijf heeft ooit nog eens mijn instituut geautomatiseerd. Dat was geen doorslaand succes. Met de hieruit opgedane ervaringen heb ik nog wel even een boterham kunnen verdienen bij de Baak. Theo is deze keer zelf in de markt als Informal Investor. Uiteraard zeer geschikt voor Mijn/Ons Bedrijf. Hij kan de mainframe in Stratford installeren alsmede het faktureringssysteem dat jij nu hanteert. Dan kunnen we draaien. Dus hij krijgt mijn plan. Dan heeft hij weer iets te doen. 22.00 Ik heb het 11e redesign naar Nebib gebracht met een begeleidende brief met bovenstaande tekst en als vervolg: "Daarvoor ontvangt u bijgaand de laatst bijgewerkte versie van mijn businessplan. Ik heb een jarenlange ervaring met de heer Mulder. Zijn bedrijf heeft ooit eens mijn instituut geautomatiseerd. Dat was geen doorslaand succes. Het bedrijf heeft hierdoor mede het loodje moeten leggen. Maar het is uiteraard wel een goede ervaring geweest waarmee ik rond 1990 de Baak een stukje verder heb kunnen helpen. De heer Theo Mulder en zijn zoon Hans lijken mij zeer ideale investeerders in mijn bedrijf. Zij kunnen zich dan onder meer bezighouden met het plaatsen van computers in Stratford-upon-Avon en ZEIST en de implementatie van systeemsoftware. Ik verzoek u derhalve dit businessplan aan de heer Mulder ter bestudering voor te leggen. Hij is overigens nog een goede bekende van onze Lionsclub, waar hij vorig jaar een interessante lezing heeft verzorgd. Dus ik hecht zeer aan een hernieuwde samenwerking."
Langs de Vecht ben ik naar huis gefietst en passeerde het Slot Zuylen. Dit kasteel is genoemd naar de rechtbank Tho Söllinck in het Westfaalse Heyden. Nu Kasteel Oegstgeest nog. Jan Toet mag de jaarrekening verzorgen. Hij lijkt mij wel goed, Jan Toet. Verder heb ik nog de publikatie van de volgende boeken op het programma staan:
- Cartas a Christina (in
het Spaans)
- Brieven aan Breuker
(in het Nederlands)
- Mijn Laatste Hakdag (in het Nederlands)
- Lettres à
Pierre (dient nog te worden vertaald in het Frans door de
geadresseerde)
- Brieven aan Elizabeth (in het Nederlands,
één brief in het Engels)
- Letters to Diana, Princess
of Wales (in het Engels)
Vanmiddag ben ik ook nog even binnengegaan bij Royal Dutch, Amsterdamsestraatweg 513 voor een catalogus met mooie auto's om naar Oegstgeest te rijden (zie bijlage). Mijn eerste gedachte gaat uit naar de Ex-Hofauto van thans H.K.H. Prinses Juliana der Nederlanden. Ik denk ook aan de 'Lincoln 'St. Tropez' Limousine, maar dan dient Mohamed wel mee te betalen in Knightsbridge. Dan hoeven we ook geen fietstocht meer te maken van 10 Downing Street naar BUCKINGHAM PALACE, zoals ik Tony Blair heb beloofd. Dat kunnen We trouwens ook niet meer maken sinds ik zo beroemd geworden ben in BP en Royal Tunbridge Wells. Ik zie ons binnenkort wel een leuk ritje maken van BP naar KP in een koets in de kleuren van het Institute of English Studies, beschikbaar gesteld door Harrods. Dan hoeft hij geen koffie meer te laten schenken voor het publiek aldaar. Het valt mij mee dat hij daar nog mag blijven wonen. Altijd vriendelijk die Engelsen, nietwaar? Ga jíj nu maar mee om samen naar de gobelins te kijken met 'don Quijote'. Op 12 november. Dit is geen betutteling. Ik mag je gewoon graag. Net als Sancho Panza (I like Him). Ik lees 'Content op zoek naar versterking'. Het wordt nu tijd dat Silvia Tóth in CERVANTES EMPLEO stapt. Ik heb het haar al eerder aangeboden en ze heeft geld genoeg. Wat moet ze er anders mee? En binnen onze constructie heeft ze een wereldwijde alliantie tot haar beschikking. Ik ben gekwetst door het 'Comité de Organización' van het congres Spaans op 27 september jongstleden. Dat was een uitgelezen dag om de goede sfeer te kweken tussen de Benelux en Spanje. Ik zal Jan Peter Nauta uitnodigen voor een gesprek om het hem uit te leggen. Volgend jaar hebben we alletwee een bloeiend bedrijf' dateert van 1992. In 1993 zouden we ons bedrijf dus moeten hebben gehad. Dat kon je dus niet waarmaken. Maar dat geeft niet. Onverwachte omstandigheden kunnen soms een wending aan de gebeurtenissen geven. Als de wil er maar blijft dan moet het toch nog lukken. Zondag 19 oktober is het de dag van de rozen en het rode hart.
Dan is het precies zeven jaar geleden dat we de neuzen in dezelfde richting staken. Het was ook het begin van mijn zeven magere jaren. Ik hoop dat de volgende stadswandeling From the Domplein to the Neude het begin is van de zeven vette jaren. Inmiddels heb ik al een afspraak gemaakt met Uitgeverij Coutinho. Ik verwacht van hen een datumvoorstel. En wat je vrije tijd betreft: Ga maar lekker paardrijden. Op het strand of in de bossen. Daar ben ik ook verliefd op geworden. Ik heb nog wel wat lessen nodig. Maar alles op zijn tijd. Jij bent in staat om veranderingen door te voeren met de snelheid van het licht. Communiceren is op zijn minst tweezijdig. Ik lees dat rood de kleur is van het komende seizoen. Vorig jaar was dat paars. Paars en rood blijft mijn favoriete combinatie. Ik denk nu nog steeds terug aan die bos rode rozen. Zeven jaar geleden. 'Investeren in de toekomst' noemde jij dat. Dat is geen genant probleem. Ik was er blij mee. Gelukkig zelfs en hoop zoiets nog een keer mee te maken. Ik geef je hieronder de tekst van de brieven die ik gisteren heb verzonden: From the Domplein to the Neude (I), From the Domplein to the Neude (II), Jaardonnatie 1998. Ik kreeg ook een reminder van de jury van de Prix Veuve Clicquot. Ik heb hen de mij beschikbare informatie toegezonden met als opmerking: "Hartelijk dank voor uw reminder van gisteren. Aangaande mijn voordracht kan ik u onderstaande informatie doen toekomen, maar attendeer u met klem op hetgeen ik aan de voet van dit schrijven meld... Ik heb mijn oud-collega enige tijd geleden schriftelijk verzocht mij de met een * aangegeven benodigde informatie te doen toekomen. Tijdens een van mijn laatste bezoeken aan de Baak heb ik vernomen dat zij niet zo gecharmeerd was van mijn voordracht. Dat dien ik dus te respecteren en ben van mening dat goede wijn geen krans behoeft. Mocht iemand anders dit persoonlijk initiatief van mij willen overnemen, dan heb ik daar geen enkel bezwaar tegen. Maar uiteraard niet tegen haar zin." Voorts heb ik ook het evaluatieformulier over Corporate Governance ingevuld en aan Yvonnne Vergeer geretourneerd. 14.30 Mijn prestatieniveau staat weer op 28 bij een hartslag van 150. Dit ga ik nu opvoeren naar 160. Dan zit ik weer op hoger management niveau. Het is druk op het Neude. Een prachtige dag. Het doet mij denken aan wat ik zeven jaar geleden in mijn dagboek schreef: "Maandag, 22 oktober 1990. Vandaag is een gelukkige dag. Ik geniet van mijn vrije herfstvakantiedag. De zon schijnt door het gele gebladerte van het Maarnse bos. Op tafel staat een vaas met twintig rode rozen, ontdaan van het cellofaan met evenzovele lippenparen. Een lint met meer dan honderd rode hartjes. Een kaartje: "Een bedankje", "Van alle medewerkers van Nieuw Elan". Het brengt me terug naar de avond van vrijdag 19 oktober. Een vrolijke dag, een gedenkwaardige dag. We keken in het verleden, het heden en een stukje in de toekomst. De toekomst als een onmetelijk universum dat eens door de mens beheerst zal worden. Terwijl de rozen verder uit hun knop komen en hun volle bloei bereiken laat ik mijn gedachten verder de vrije loop. De mensheid is een deel van het universum, de goddelijke krachten in de mensheid zullen dit universum meer en meer gaan beheersen. Wij nemen ons lot in eigen handen. Het roerloos vlot, dat lange tijd heeft rondgedobberd op een wilde zee, is aangespoeld. De kapitein (of de loods?) staat nog stevig overeind maar zal jou voor mijn gevoel gauw zijn roer overdragen in de wetenschap dat het dan helemaal in veilige handen is. Ik word en blijf graag jouw stuurman en zal het roer in handen nemen terwijl jij de koers uitzet van een vernieuwde StoomBootOnderneming (?). Even steun ik nog op de kennis waarover ik nog niet volledig beschik, zoals jij ook op mij hebt gesteund en nadien tot volle wasdom bent gekomen. Jouw toespraak kwam voor mij als een volledige verrassing. Je was opmerkelijk stil, ook in het ruimtevaartcentre, waarin ik mijn gedachten op de toekomst had gericht en jou voortdurend in mijn onmiddellijke nabijheid voelde. Er was steeds contact. Ik verbrak dat toen ik met een groepsgenote, mijn projectie van jou?, in de wilde, verlaten, zee dook, zo uitdrukking gevend aan het gevoel dat mij Geen Zee Te Hoog is. Jouw starende blik in mijn richting blijft in mijn geheugen gegrift. "Niet kijken, lopen jullie maar door", was mijn reactie. Dit was mijn oude ik, het restant van een oude zwakte, het ik waarmee ik nu aan het afrekenen ben. Eigenlijk hoorde jij thuis in deze groep, maar ik hoop dat je voor je verantwoordelijkheden koos. Op de bowlingbaan had ik mijn rug naar jou gekeerd. Dit zal ik niet meer doen, tenzij je zeker weet dat mijn gedachten bij je zijn. Aan tafel waren er twee plaatsen vrij, naast haar en naast jou. Ik koos jouw zijde en was stil maar gelukkig. Je straalde rust uit en evenwichtigheid. Plotseling stond je op en vroeg de aandacht van de hele groep en vertelde volstrekt onverwacht: "We hebben hier iemand in ons midden aan wie wij te danken hebben dat we allemaal nu zo prettig hier in NOORDWIJK terecht zijn gekomen. Hoewel er ook externe druk bestond heeft hij een belangrijk aandeel gehad in de verhuizing en de perfecte manier waarop dit verlopen is. Degene waar ik op doel is John!". En toen kwam die bos rozen "van alle medewerkers". Dit had je feilloos getimed. Perfect! Mijn spontane reactie na onze "abrazo": "Ik ben hier heel gelukkig mee". Nog nooit heb ik dit zo letterlijk bedoeld en gevoeld. Jouw antwoord: "Je hebt het verdiend!"
Leuk om dit weer eens terug te
lezen. Zien hoe het vervolgverhaal wordt. In mijn beleidsplan
heb ik § 7.1.5.2.
aangepast. Het luidt nu
- Verzorgen van organisatie-adviezen
- Ontwikkelen en organiseren opleidingen Spaans en Management
in samenwerking met Henley
Management College en/of Warwick
Business School (GB).
Voor je communicatie stuur ik je hierbij ook enkele foto's die ik vorige week heb gemaakt. Ik ontving vandaag ook informatie van Carlton Beach in Scheveningen, gericht aan de Familie J.L. van der Heyden. Er is alleen nog geen familie. Mijn contact met dit hotel dateert van PRINSJESDAG vorig jaar. Ik moest daar zelf de koffie halen. Aan het begin van de dag werd er nog een liedje gespeeld in 't Goude Hooft "If I were carpentar and you were a lady, would you marry me anyway? Would you be my baby?" Ik heb Haar daarop geantwoord: "I am not a carpentar dear Princess of Wales. I am the concolleague of the King of Spain". Het lijkt me best wel leuk om samen te gaan steengrillen. In Scheveningen deze keer. Maar ik heb toch wel weer zin in een nieuwe Avond aan Zee. Maar niet zo duur meer deze keer. Ik denk nog aan dat ene liedje dat vorig jaar continu door mijn hoofd speelde 'Doe mij maar na!'. Nu jij! Dan krijg jij van mij ook weer een bosje rozen: rode! Nog even een toelichting bij de foto's. De kopieën zijn van Fifty One in de Biltstraat. Niet ver van Harry's oude kantoor. De foto's zijn van Dixons. Daar werk ik al jaren mee. Zij werken goed samen. Vooral met Staines. Ik ben vooral gecharmeerd door het kroontje van de bruid. Ik zie dat de scheidsrechter zeven oranje ballen heeft. Daarom ben ik gisteren nog even bij Kasteel Oudaen binnengelopen en heb daar een glas gekocht met een wapen van een van onze familietakken. De zeven ballen doen mij denken aan de toespraak die Bert Hortensius hield tijdens de afsluiting van het 'Spanjeproject', waar ik op jouw uitnodiging naar toe ben geweest. Daar ben ik toen niet vrolijk vandaan gekomen. Het verhaal van Bert blijft overeind: een mens verwisselt elke zeven jaar van huid, maar "Liesbeth" is mij nog steeds even lief. Ik zie het helemaal zitten: leuke dingen doen, zoals samen weer een terrasje pakken en mooie reizen maken. Gezellig. Je ziet in mijn Dianatempel ook nog een flacon uit Hotel Emperador in Madrid.
Ron St John van King Arthur liet mij gisteren weten dat ik snel naar Spanje moet. "That's allright" heb ik hem gezegd "but first to South Africa". Maar ik ga alleen met de steun van Oranje. Ik heb overigens ook nog even mijn visitekaartje afgegeven bij Kasteel Oudaen. Mijn Certificate of Incorporation hangt inmiddels in de zaal waar Bert zijn historische toespraak heeft gehouden. Het deed mij ogenblikkelijk denken aan Willem van Oranje. Communicatie dus! Overigens: Het Neude is het Montmartre van Ons Land. Dus ik hoef niet meer naar de Sacré Coeur. Die vind ik hier wel. Trouwens, ik vond het wel aardig van Bert om mij toen naar huis te brengen met die rode rozen en al die ballonnen. Positief denken dus.
18.00 u. Het eerste exemplaar van de fotocollage 'Rond de lift' afgegeven bij de receptie van Kasteel Oudaen ten behoeve van het management. Het stadskasteel is eigendom van Krasnapolsky. Ik heb daar nog even gesproken over mijn plannen met My Lady met iemand uit een Russisch adellijk geslacht. Het was vertrouwd. De familie kwam uit Limburg en kende de familiekastelen in Gronsveld en Eysden. Ik lees in het novembernummer van 'Vorsten' op pagina V28 "Windsor-veiling uitgesteld. De heer Mohammed Al-Fayed heeft de veiling van de goederen van de Hertog en Hertogin van Windsor, die gepland was voor september, verplaatst naar begin 1998. Wij moeten daar in ieder geval wel bij zijn. Jij of ik, of samen. Hij kan in ieder geval niet meer om mij heen. Misschien kunnen we er wel gaan wonen. Dan kunnen we Juan Carlos in ieder geval op een gepaste wijze ontvangen. Het Diana Memorial Fund heeft een gift van drie miljoen pond ontvangen van de Londense Hofleverancier Asprey. Krijg ik nog genoegdoening voor het berokkende leed? Om 18.45 zond ik de volgende brief per luchtpost: Windsor Estate in Paris. Ik denk ook nog aan de Doornenburg. Dat is ook een leuk kasteel voor een Familiefeestje.
Zondag 19 oktober 1997 Zeven jaar verder. En ik denk nog steeds aan jou en dat vriendenclubje aan de zee. Met dat zwarte schaap. Ik lees in het NRC van gisteren: Elizabeth moet maar opstappen. William is over drie jaar 18 en meerderjarig. Formeel mag hij dan koning worden. Maar hij kan dat natuurlijk niet alleen. Ik zal dan dus weer naar Engeland moeten. Gisteravond sprak ik in King Arthur met 'Neill' uit Newcastle. Ik heb hem iets verteld over het verhaal From Fort William to King William en hem gezegd 'I probably would have become king of England'. 'Yes I know', was zijn reactie. Zoiets heb ik jou ook eens ooit geschreven. Dus daar kom ik niet meer onderuit, denk ik. Jou kennende zul je ongetwijfeld hebben gereageerd met "Daar houd ik hem aan!". "Vandaag wordt er een nieuwe leider geboren", zei jij zeven jaar geleden. Dat had je goed gezien. Van die scheidsrechter met die oranje ballen heb ik nog een foto. Hij kijkt recht in de lens en blaast op zijn fluitje.
Precies op het juiste moment. Ik denk daarbij ook nog aan het gedicht van Dolphine "In ruling be just and watch the timing".
Overigens. De Engelsen zijn uiteraard wel gewend aan de naam Elizabeth. Wat denk je van Queen Elizabeth III? Kijk maar eens of die rode jurk jou past. Met dat kroontje. Het witte pak had ik besteld voor 28 september.
De foto van de scheidsrechter is van 10 oktober. Ik heb wel vertrouwen in die jongen van Hoog Catharijne. Ik denk overigens ook nog even aan die periode van drie jaar. Dan is het 2000. Dat is goed getimed. Zo komen We toch nog op het juiste moment samen op de troon. 17.30 Het was inderdaad een buitengewone rondleiding. Vooral de geschiedenis van de Neude because here lived kings and queens, princes and princesses. Zelfs een heuse keizer: Karel V, op de Vreeburg. Ik kan mij nu vrij aardig in zijn situatie verplaatsen. Want de genodigden zijn niet gekomen. Gelukkig staat nu alles op papier en kan ik mijn verhaal schrijven aan iemand die mij écht aan het hart gaat. Ik heb gesproken met Mevrouw Aschman en de heer Ravelli van 't Gilde (uit Bilthoven). Hij vond mijn verhaal interessant, maar zijn beste opmerking: En nu The Business! FROM UTRECHT WITH LOVE. JOHANNES L. VAN DER HEYDEN. Bijlagen: Royal Dutch pagina's 1 en 3 met bijlagen 'Koninklijk vervoer!' van Meijers autobedrijf te Utrecht; Fotocollage 'Rond de lift'; Brief van Carlton Beach, Scheveningen, 16 oktober 1997.