Nijmegen, 26 november 1994 Beste Tjitse, In mijn laatste zomer in Maarn ben ik eens met mijn oudste zoon Mark een wandeling gaan maken. Het was een rituele wandeling, zoals ik zo vaak had gemaakt in de Maarnse bossen. Een vaste route waarin elke plek zijn eigen betekenis had. Het was enigszins vergelijkbaar met een kruisweg met verschillende staties waaraan vitale betekenissen werden toegekend. Bij de eerste 'statie' ben ik voor Mark gaan lopen met als eerste les: blijf de ander altijd voor. De tweede statie was op een heuvel. Les 2: Behoudt altijd het overzicht. Daarna ben ik aan een tak van een boom gaan hangen. Les 3: Zorg ervoor dat je altijd iets hebt om je aan op te trekken. Daarna zijn we even gaan zitten. Les 4: Neem je rust wanneer dat nodig is, etc. De zevende, achtste, negende en tiende statie was de spoorlijn die langs de zandafgraving liep. Mark en ik liepen naast elkaar op elk een rail. Les 7: Zorg dat je in balans blijft. Les 8: Realiseer je het belang van de dwarsliggers, het zijn verbindende elementen. Les 9: Trek altijd samen op en les 10: Houdt het einddoel in de gaten: de sporen komen bij de horizon op één punt samen.

Ik dacht dat ik Mark als vader een wijze les had geleerd. Toen zei hij tegen mij: "Pa, kom eens even met mij aan het water zitten". Die zandafgraving is een prachtige uitgestrekte plas, die je doet denken aan de meren van Zwitserland. Een goddelijk plekje Nederland. Toen pakte Mark een steen en zei: "Pa, kijk eens wat er nu gebeurt!" Hij gooide de steen in het water en het gladde oppervlak veranderde in concentrische cirkels. "Dit gebeurt er nu wanneer je iets onderneemt", zei Mark en ik realiseerde mij dat ik nu van mijn eigen zoon had geleerd. Er hangt nu een zelfportret van Mark op mijn kamer. Hij draagt een clownsneus en het portret is omgeven met het opschrift "Circus Risico Fantastico". Het ritueel van Mark heeft mij doen realiseren dat je steeds verder de breedte in kunt groeien én de diepte. Vanavond ben ik even gaan wandelen over de Grote Markt van Nijmegen en liep langs het café 'In de blaauwe hand', het oudste café van Nijmegen. Het dateert van 1542. Ik dacht aan Arndt van der Heijden, de vader van Gijsbert, zoals ik recentelijk heb ontdekt. Arndt is de stamvader van het Nijmeegse geslacht Verheijen en leefde hier in de tijd dat Karel V de scepter zwaaide over de Nederlanden en Spanje. Tijdens de wandeling van vanavond dacht ik ook aan de tijd van de kruistochten, waaraan mijn voorouders ongetwijfeld hebben deelgenomen. Mijn genealogisch onderzoek zal dat binnenkort wel aantonen. Elke keer wanneer het even rustig is begin ik steeds een nieuwe kruistocht. Alleen doe ik het nu niet meer alleen. Vanavond heb ik de definitieve versie van het blad Spaans op School aan de hoofdredactrice afgegeven. Hierin zijn uitgebreide presentaties opgenomen van de vijf nieuwe bestuursleden, met de ideeën die bij hen leven. Volgende maand ligt het blad bij 225 hispanisten in de bus. Dit proces is dus niet meer te stuiten. Over een jaar of twee zal mijn luchtkasteel wellicht een bestaande realiteit zijn. De effecten van de steen die Mark in het water heeft gegooid worden nu al zichtbaar. Vanuit de VSOS-redactie ontving ik een uitnodiging voor een nascholingscursus voor docenten Spaans in Han-sur-Lesse in februari. De toelichting vermeldt:

"De cursus is de eerste in een reeks en sluit aan op cursussen die tussen 1979 en 1986 ook in Han-sur-Lesse werden georganiseerd. De cursussen trokken steeds ruime belangstelling en genoten zeker faam. Ze werden destijds niet voortgezet vanwege gebrek aan tijd en mogelijkheden van de kant van de organisatoren".

Het idee voor die cursussen is in 1978 tot stand gekomen tijdens een gesprek tussen Cees van Esch, toen docent vakdidaktiek Spaans aan de universiteit van Nijmegen, Max Kerkhof, thans hoogleraar Spaans aan de KU en medebestuurslid van de VSOS (vice-voorzitter), Marc van der Linden (BRUSSEL) en mij. Ik heb toen voorgesteld het idee om de toenmalige Nijmeegse vakdidaktische studieweek in België voort te zetten. Het geeft mij ontzettend veel voldoening dat deze mannen mijn signaal hebben opgepakt en de mogelijkheid bieden tot een hernieuwd contact tussen de groep Nederlandse en Belgische hispanisten. Ik ben zeer op deze mensen gesteld en heb me vanavond ogenblikkelijk voor die cursus ingeschreven met een persoonlijk noot voor Marc van der Linden, een zeer sympathieke Brusselse Vlaming. De cursus wordt gegeven door Dr. Cees van Esch en Dr. Pedro Barros García, docent aan het Departamento de Filología Española van de Universiteit van Granada. Ik kan nu in één klap alle contacten met de Nederlandse, Belgische en Spaanse hispanisten verder uitbouwen. Mijn dag is weer goed. De hoofdredactrice van ons verenigingsblad meldde mij dat alles "loopt als een trein'. Dat is één kant van de medaille. Mijn denken is echter gericht op het afbreken van een ongewenste situatie en het opbouwen van een gewenste situatie. De ongewenste situatie is de verdere verloedering van onze Nederlandse samenleving. Ik meldde je in mijn vorige brief het verhaal van mijn eerste confrontatie met de drugscriminaliteit in Amsterdam. "Toevallig" trof ik de betreffende vriend 'Jan' vanmiddag in de boekwinkel. Ik kon gelijk het thema oppakken van brief 91. Hij had niet op dat sleepbootje (geen 'bootje' naar zijn zeggen, maar een 'boot') gewoond, maar op de Caledonia zelf. Dat was toen al een 'blowing business'. Zijn vriend, die daar politicologie studeerde, was Gerard Rikken. Hij zat in dezelfde opleiding als de zoon van Joop den Uyl. Die zit momenteel, geloof ik, in de Tweede Kamer. In dit verband is het vandaag wederom Professor Smalhout die in De Telegraaf de spijker op zijn kop slaat in het artikel "De prijs van gedogen". Dit artikel is mij uit het hart gegrepen en geeft exact de visie aan die ik van de Nederlandse situatie heb. Het is toch pure waanzin dat een Nederlandse samenleving zich druk maakt over opsporingsmethoden van de politie, terwijl dit land wordt geteisterd door criminele bendes die door middel van systematische vergiftiging van onze kinderen met behulp van hasj, cannabis, XTC, cocaïne en heroïne de toekomst van onze westerse beschaving om zeep aan het helpen zijn. Gisteren heb ik het programma Impact bekeken met de titel: "Het rijk van hasj en weed". Ik neem aan dat dat programma ook niet aan jouw aandacht ontgaan is. De reportage geeft een beeld van de florerende bedrijfstak van de drugshandel in Nederland. Het doet mij deugd dat dat verhaal eindelijk op de televisie wordt vertoond, vooral de wijze waarop de Nederlandse burgers door die criminelen, die met een doodgemoedereerd gezicht hun verhaal staan af te steken, worden "getild". Miljarden gaan in die "bedrijfstak" om. Zelfs de energie voor het kweken van marihuanaplanten wordt aan de gemeenschap onttrokken zonder enige recompensatie aan hen die zich dagelijks in het zweet en de stress werken om er zorg voor te dragen dat deze Nederlandse gemeenschap nog een beetje geld in de schatkist krijgt.

De beer is los!

Gisteravond heb ik met mijn ouders ook naar het (interactieve) programma "Deadline" van Jaap Jongbloed gekeken. Hij is dus in het bezit gekomen van de gestolen diskettes van OvJ Jo Valente. Mijn naamgenoot (Frans Jozef) Van der Heijden, CDA-fractielid in de Tweede Kamer, noemt deze diefstal een megablunder van de eerste orde. Valente had nooit op vakantie mogen gaan met dat soort vitale informatie in zijn huis. Ik begin nu al trots te worden op mijn geslacht. Frans Jozef heeft natuurlijk voor honderd procent gelijk. Het probleem blijft echter nog wel bestaan en ligt zelfs verankerd in ons democratisch rechtsbestel. De opmerking van Professor Smalhout "Het wetenschappelijke feit dat cannabis-produkten blijvende hersenbeschadiging kunnen veroorzaken" snijdt zeker hout m.b.t. zijn opmerking dat Tweede Kamerleden voor legalisering van softdrugs zijn en ruim een kwart van hen persoonlijke ervaring met drugs had. Alleen de publieke opinie kan nu nog het tij keren. Het bewerken van de media ligt nu in jouw handen. Je kunt op een positieve wijze gebruik maken van de diensten die het desbetreffende Hilversumse TV-station jou wil bieden. Laat Jan Wilzing er maar buiten. Ik wil geen vermenging van belangen. Die TV-jongens kunnen voor jou echter van doorslaggevend belang zijn. Nu de zaak wat meer open is komen te liggen en de openbare discussie ongetwijfeld op gang is gekomen kan ik je melden dat ik Minister Sorgdrager op 12 oktober jl. een brief heb gezonden met onderstaande tekst: 12 OKTOBER 1994 TIPGELD TER ATTENTIE VAN MINISTER WINNIE SORGDRAGER VAN JUSTITIE VAN HET KONINKRIJK DER NEDERLANDEN.

Ook heb ik de Kamer van Koophandel van Amsterdam, naar aanleiding van een onderzoek naar "lege" rechtspersonen op 30 oktober jl. een aangetekende brief verzonden met onderstaande tekst: 30 OKTOBER 1994 UW ENQUÈTE ACTIVITEITENCODE D.D. 28 OKTOBER 1994 M.B.T. S211928 TER ATTENTIE VAN DE KAMER VAN KOOPHANDEL TE AMSTERDAM.
Een reactie op deze brief heb ik van de KvK nog niet ontvangen.

Winnie Sorgdrager reageerde wel middels een brief d.d. 7 november, hetgeen mij zeer veel deugd deed.

Zij heeft mij geadviseerd contact op te nemen met de politie om te informeren of er een nader onderzoek terzake van mijn aangifte is ingesteld, en zo ja, of dit onderzoek iets heeft opgeleverd. Hierop heb ik op 12 november jl. een brief verzonden aan de Nijmeegse Commissaris van Politie, de heer Stoutjesdijk, met onderstaande tekst: 12 NOVEMBER 1994 AANGIFTEN D.D. 27 APRIL 1993 TER ATTENTIE VAN DE HEER J.J.TH. STOUTJESDIJK. Op deze brief heb ik ook geen reactie ontvangen. Ik ben echter van mening dat wanneer wordt aangetoond dat mijn aangifte leidt tot een vergoeding aan de Stichting Cervantes jij daar ook voor wordt gehonoreerd. Je hebt mij immers tot die aangifte gemotiveerd. Ik vind tien miljoen nog slechts een fooi in relatie tot de miljarden die thans door de overheid worden buitgemaakt...............

27 november 1994

Het is nu 00.08 uur. Mijn moeder belde me een uur geleden omdat ze het programma van Sonja Barend had opgenomen. Ik heb het net met mijn vader en moeder bekeken. Dat was echt lachen. Ik heb in mijn hele leven nog nooit zo'n plezier gehad. Sonja had Ernst Hirsch Ballin om de tafel, samen met advocaat A. Beckers (zie artikel Smalhout) en een hoogleraar fiscaal recht. Sonja vertolkte een magistrale rol. Ik hoop dat je het programma hebt gezien. De bal doet nu gelukkig zijn werk. Ik ben benieuwd of ze nu een beetje in de gaten hebben wie er achter zitten. Jij bent de enige die over de sleutel beschikt.......... Ik heb overigens een nieuw produkt: Spaans voor de criminaliteitsbestrijding! Groetjes. P.S. Jouw brief van 25/11 in dank ontvangen. Ik geef je in alle opzichten gelijk.
Bijlage: 'De prijs van gedogen'.

27 NOVEMBER 1994 DE HERDERSHOND