Nijmegen, 12 juli 1994 Beste Tjitse, Bedankt voor je telefoontje van vanmorgen. Ik wacht jouw brieven af. Vanmorgen is er voor de zoveelste keer een poging tot inbraak in mijn auto gepleegd. Het is niet gelukt, maar ik ben wederom genoodzaakt nieuwe sloten in mijn portieren aan te laten brengen. Ik heb de beveiligingsdienst van het winkelcentrum om extra toezicht op mijn auto verzocht. Ik ben benieuwd naar jouw acties en reacties richting College van B&W van Groningen. Ik heb van je begrepen dat Nijenhuis een brief aan Meulenbroek schrijft m.b.t. de handelwijze van de Sociale Dienst. Ik heb van jou ook begrepen dat je de huidige burgemeester van Groningen minder hoog aanslaat dan zijn voorganger Staatsen. Ik merk op dat je nog steeds in strijd bent met het machtssysteem, maar kijk alsjeblieft uit, voor je eigen bestwil. Zorg dat je de huidige burgemeester niet tegen je in het harnas jaagt. Hij heeft nu eenmaal de macht en jij niet. Je kunt wel van zijn macht gebruik maken, maar dan moet je hem ook aan jouw zijde krijgen. Zo werken die mechanismen nu eenmaal. Ik merk bij jou dat je die mechanismen veroordeelt, maar ik denk dat goodwill een sterker positief resultaat kan opleveren dan antigedrag. Tegengedrag roept tegengedrag op, heeft Peter Ottenhoff mij ooit voorgehouden en ik ben het daar volledig mee eens. Zorg eerst maar dat je in een goede positie komt om orde op zaken te kunnen stellen. Willem van Oranje had een doodgewone ruzie met zijn vriend Philips II, die hij "altijd heeft geëerd" (zie ons Volkslied), maar hij kon wel over een leger beschikken. Pas op zo'n moment kun je een vuist maken, anders niet. Zorg maar dat je het Groningse College van B&W aan je zijde krijgt. Hoe de situatie bij Nieuw Elan ook is verlopen. Ik blijf de mening toegedaan dat Nieuw Elan de verantwoordelijkheid voor jouw probleem bij de Sociale Dienst van Groningen heeft teruggelegd en dat de Sociale Dienst die verantwoordelijkheid, middels de handtekening van de heer Schuur heeft geaccepteerd. In de persoonlijke sfeer ben ik natuurlijk niet objectief, maar de handtekening van de heer Schuur is en blijft een voldongen feit, ongeacht de besluitvorming die daaromtrent intern bij Nieuw Elan heeft plaatsgevonden. Het lijkt mij goed dat je daarmee verder gaat en je je realiseert dat Nieuw Elan voor de Baak geen bestaande realiteit meer is. Dit instituut is afgestoten.

Relatie

Vorige week woensdag ben ik bij Bob op bezoek geweest. We hebben samen een strand- en duinwandeling gemaakt in Scheveningen en op een strandterras gezeten. Ik heb Bob 'het probleem L.' aangekaart. "L. is verleden tijd" zei Bob mij. "Voor mij niet", heb ik hem gezegd. "Zo gemakkelijk ligt dat niet". Ik heb me gerealiseerd dat zij voor mij een probleem vormde. Van haar heb ik echter geleerd dat het belangrijk is in dat soort situaties probleem en persoon van elkaar te scheiden. Het is dan gemakkelijker de probleemsituatie te analyseren en te beoordelen welke elementen van het probleem kunnen bijdragen aan de oplossing van het grotere probleem en dat is voor mij nu het ontbreken van een echte levensgezellin. In de tijd dat ik gesprekken voerde met een aantal relatiebureaus in Nijmegen heb ik een profiel geschetst van mijn ideale partner. Dat profiel ziet er zo uit:

De ideale partner

Mijn ideale partner is een vrouw.

Een vrouw die ik kan ondersteunen in het bereiken van al haar levensdoelstellingen en die ik kan liefhebben onder alle omstandigheden.

Zij is voor mij een bron van inspiratie.
Ik voel mij bij haar thuis.
Zij behandelt mensen met respect.
Ze is moedig, strijdvaardig, en vastberaden.
Ze is bereid om te luisteren en gaat discreet om met alles wat vertrouwelijk is.
Ze is bereid de meest intieme geheimen te delen.
Ze is intelligent, scherpzinnig en fijnbesnaard.
Zij is bereid tot helpen en spreekt in heldere, eenvoudige bewoordingen.
Ze denkt grensverleggend en congruent.

Zij geeft blijk van een onwrikbaar vertrouwen en respect.
Zij is lief en teder, maar koel en berekenend wanneer de realiteit dat vereist.
Zij toont geen geprikkeldheid, hoogstens lichte verbazing wanneer de omstandigheden daarom vragen.

In het algemeen is zij van mening dat ieder de verantwoordelijkheid voor zijn gedrag dient te aanvaarden en dat ieder mens het recht heeft te zijn waarvoor hij heeft gekozen.
Afhankelijkheid - dus totaal op iemand anders steunen - is voor haar onmogelijk. Zij wil dat niemand de controle over zijn leven in de handen van anderen legt.

Zij biedt mij de gelegenheid mezelf objectief te bekijken.
Zij maakt het mij voortdurend mogelijk mijn identiteit aan haar te onthullen. Zij maakt het mogelijk voor me om mijn eigen oordelen en vooroordelen te zien door aan te tonen, dat zij tot diezelfde oordelen en vooroordelen niet in staat is.

Ze is altijd beleefd en bereid af te wachten tot ze het allemaal zelf kan zien.
Zij raakt een innerlijke snaar bij mij aan, maar op een dusdanige manier dat ik onafhankelijk kan blijven denken.

Ze heeft graag de vrijheid om zelf de dingen te bekijken en op zich te laten inwerken, om zaken te onderzoeken en vragen te stellen.

Zij houdt altijd haar woord.
Zij voelt mijn stemmingen zo aan dat ik met haar een heel bijzondere verbondenheid voel.
Zij vult mij aan waar ik tekortschiet. Ze is mijn spiegel en mijn medium. Zij weet mensen te boeien en in zichzelf te laten geloven.
Zij kiest altijd mijn zijde en ik de hare.

Dit beeld heb ik grotendeels ontleend aan een boek van Wayne W. Dyer: 'Geschenken van Eykis'. Eykis was een vrouw van een andere planeet, maar heeft mij zeer veel aan L. doen denken. Dat heb ik haar laten weten. Ik heb haar ooit dit boek cadeau gedaan en in juli 1991, bij mijn afscheid, geschreven: 31 JULI 1991 BRIEF 1 AAN LIESBETH HALBERTSMA: BIJ DE VIJFTIENDE JULI 1991 . L. was inderdaad de eerste die mij volledig begreep, die respect toonde en waar ik volledig van op aan kon. Zij gaf mij de erkenning voor wie ik was nadat ik jaren door mijn 'partners' en zelfs - jou bekende - Nieuw Elan-medewerkers ben uitgebuit en misbruikt. Zij gaf mij in mijn werk volledige eigen verantwoordelijkheid en vrijheid. Zij was voor mij een voorbeeld van hoe mensen met elkaar idealiter communiceren. Zij was voor mij een inspiratiebron en dat is ze tot op heden gebleven. Zij heeft een hoog normen- en waardenbesef, and so do I. Ik heb haar ooit eens geschreven dat ik haar zou 'loslaten'. Ik heb dat voor haar gedaan, maar ik weet niet of ik er goed aan heb gedaan. Ik kan haar relatie immers niet verstoren. Met Julio Sampedro heb ik ooit nog eens over het thema 'liefde voor een vrouw' gesproken. Hij reageerde toen met de opmerking dat de mannen uit deze tijd niet meer in 'singular combate' willen strijden om de eer van een vrouw. Deze 'don Quijote' is daar best nog toe in staat, maar de vrouw van deze tijd bepaalt natuurlijk ook haar eigen lot. Het afgelopen weekend heb ik gesproken met een vriendin die L. ook kent. Ik heb in die gesprekken vastgesteld dat er nu een geheel nieuwe situatie is ontstaan. Voormalige belangen van SBO en Nieuw Elan hoeven een persoonlijk contact niet meer in de weg te staan nu ze weer bij de Baak werkt. Mijn commitment met jou en jouw probleemsituatie maakt een contact tussen mij en haar op dit moment echter onmogelijk. Jouw inschatting dat zij met mij geen contact opneemt lijkt mij inderdaad juist. Ik kan op privé-basis geen contact met L. aangaan voordat jij je probleem met de Sociale Dienst hebt opgelost. Ik hoed mij voor het geraken in een belangenverstrengeling op privé, zakelijk en politiek gebied.

Bijgesteld toekomstbeeld

In gesprekken met vrienden en vriendinnen is ook een voor mij bijgesteld toekomstbeeld ontstaan. Ik wil graag een carrièrevrouw als partner. Ik ben zelf op een leeftijd gekomen waarop ik ondersteuning aan een partner kan geven die de potentie heeft maatschappelijk een goede positie te verwerven. Mijn samenwerking met L. heeft mij destijds een zeer grote voldoening gegeven. Ik had mijn eigen dadendrang toen achter de rug, gaf haar de ondersteuning die binnen mijn mogelijkheden lag en genoot van de wijze waarop zij daar gebruik van maakte. Zoiets moet in de toekomst toch ook mogelijk zijn. Ik zou best een tijdje huisman willen zijn en tegelijkertijd aan mijn Cervantesplan verder kunnen werken. Volgende week dinsdag heb ik een gesprek met Ferry Hartman. Hij heeft nu in grote lijnen het beeld gevormd van de voorgeschiedenis en de huidige stand van zaken m.b.t. mijn Cervantesplan. Na overleg in het beleidsteam zal hij volgende week met een voorstel komen waarbij vooral wordt uitgegaan van mijn beperkingen (op dit moment) en grenzen. Ik neem mij voor dan ook mijn privé-paragraaf in te brengen. Het wordt tijd dat ik zowel privé als qua werk weer in een stimulerende omgeving kom te verkeren. Vorige week dinsdag had ik een voorbereidend gesprek met Ferry. Ik heb hem mijn koers uiteengezet. Die koers heb ik in februari 1992 bepaald. Woensdag heeft Bob mij geïnformeerd naar mijn koers. Ik heb daar eerder nooit met hem over gesproken. Ik heb hem gezegd:

"Aan mijn koers valt niet te tornen"

"Goedzo", zei Bob en nadien heb ik genoten van een sfeervol samenzijn met hem, zijn echtgenote en zijn (helaas zeer zieke) stiefdochter. Bob heeft zich naar mij opgesteld als een tweede vader. Ook mijn vader is daar zeer gelukkig mee. Ik houd van deze momenten en koester ze. Ik hoop dat jij ook gauw zo ver komt.

Hartelijke groet.

P.S. Ik ben jou mijn afscheidsgeschenk van Dolphine Grijns nog verschuldigd (Zij heeft L. en mij toendertijd bij elkaar gebracht).

Haar tekst luidde:

The highest good is like water.
Water gives life to the ten thousand things and does not strive.
It flows in places men reject and so is like the Tao.
In dwelling, be close to the land.
In meditation, go deep in the heart.
In dealing with others, be gentle and kind.
In speech, be true.
In ruling, be just.
In business, be competent.
In action, watch the timing.
No fight: No blame.

14 JULI 1994 OVEREENKOMST MET DRS T. BREUKER TE GRONINGEN