DONDERDAG 31 AUGUSTUS 2006
WAARDE COLLEGAE
Zoals U allen weet is het vandaag exact negen jaar geleden dat MIJN BRITSE PARTNER samen met HAAR ONTVOERDER is verongelukt in EEN TUNNEL IN PARIJS. De man had klaarblijkelijk in die tijd geen enkel idee van de wetten waaraan WIJ in de EUROPESE UNIE zijn gebonden. De wetten golden ook voor Amerikaanse staatsburgers. En dat is nog steeds het geval. Vandaar dat ik ZIJN VADER verantwoordelijk blijf houden totdat hij de schade heeft vergoed aan ONS BEDRIJF. Ik wil met nadruk vermelden dat ik geen enkele wrok koester jegens onze islamitische vrienden. Tijdens MIJN BEZOEK AAN TETOUAN vorige week heb ik ervaren hoe de Marokkaanse autoriteiten gesteld zijn op een goede samenwerking met ONS. Tegenover het HOTEL CERVANTES had ik gisteren ook contact met een inwoner uit Libanon. Ik ben met al die volkeren begaan en hoop van ganser harte dat zij een keer een eind kunnen maken aan de conflicten die in de loop van de jaren zoveel mensenlevens hebben gekost. Dat kan uitsluitend als partijen zich houden aan DE WET. Bij ons is hierbij het EUROPEES HOOGGERECHTSHOF de belangrijkste autoriteit. Aan de overkant gelden de wetten van Mohamed. Daar is niets mis mee. In dat verband heb ik mijn hoop gevestigd op de huidige Marokkaanse koning. "Salaam al leikum" (de vrede zij met u) was het eerste woord dat Abdul ons toesprak. Laten WIJ daarmee verdergaan. Gisteravond heb ik de CD WILLEM-ALEXANDER en MAXIMA afgespeeld. A TOI LA GLOIRE zongen wij reeds op het NIJMEEGS LYCEUM elke zaterdagochtend. Laten WIJ dat zo maar houden.